Satellite`98 partyreport
------------------------
W dniach 7-8 listopada odbył się w Szczecinie ostatni tegoroczny zjazd
sceny, czyli Satellite`98, zorganizowany pod szyldem grup Appendix
oraz Pic Saint Loup.
Party szeroko reklamowano zarówno w prasie, zinach i packach
scenowych, w internecie za pomocą specjalnego serwisu, jak i najlepiej
sprawdzonym sposobem, czyli niezawodną pocztą pantoflową. Pomimo tak
dużego natłoku informacji zapewniano o jego niekomercyjności, a także
odmienności w stosunku do dzisiejszego niechlubnego standardu (IO5).
Złoty środek miał się znajdować w powrocie do tradycji pierwszego
zlotu sceny w Szczecinie, który miał miejsce w zamierzchłym roku
1992-gim. Te i inne zapewnienia skusiły mnie, by udać się tam i
skonfrontować te dane z rzeczywistością. Oprócz mnie według listy
gości zjechało się także i 314 innych osób, w przytłaczającej
większości z jedynie słusznej sceny amigowej. Wraz z ekipą z Koszalina
pojawiliśmy się na partyplace tuż przed godziną piątą rano i od razu
bardzo przyjemne zaskoczenie - nikt nie spał, wszystko już działało, a
w drzwiach powitał nas szeroki uśmiech Entera. Ceremonia wejścia i
uszczuplenia kieszeni przebiegała sprawnie nie powodując przestojów w
niewielkiej kolejce, która powstała przed stolikiem. Po wejściu na
salę główną można było zobaczyć chyba największy bigscreen w Polsce -
kawał szmaty, pozszywanej z pasów białego płótna porozciągany na
wszystkie strony mocnymi linami - w sumie bardzo oryginalny sposób
montażu. Tuż pod nim niewielkie podwyższenie, na którym odbywały się
konkursy i ogłaszano party komunikaty. Oprócz tego na sporej sali
gimnastycznej poustawiano masę ławek pod komputery i, co mnie
zdziwiło, jako że zawsze o to zabiegałem - mnóstwo koszy na śmieci.
Choć raz ten, kto chciał, mógł być kulturalny. To dobra wskazówka dla
organizatorów kolejnych parties. Bigscreen i nagłośnienie działalo już
o tej porze bombardując zebranych starymi i nowymi demami. Na piętrze
umiejscowiono sleeping room, w którym ułożono kilka materacy oraz...
ciepłe grzejniki, do których można się było przytulić będąc
zziębniętym po podróży przez wyludnione miasto. Pokoik ten
odizolowano, skutkiem czego nawet mocno podkręcone nagłośnienie nie
przeszkadzało w śnie. Oczywiście miejsca na materacach już brakowało
=) Pytanie - kiedy i o której godzinie trzeba wpaść na party, żeby być
pierwszym gościem? We czwartek?... Po oddaniu stuffu do konkursów
udałem się na krótką drzemkę. Rano zaskoczyła mnie niewielka jeszcze
grupa gości oraz lamentujący Enter, który panicznie obawiał się z
jednej strony długów, a z drugiej dyrektorki szkoły, do której na co
dzień uczęszcza. Na szczęście po wzejściu słońca ludzi wciąż
przybywało i wkrótce można było zacząć serwowoać zebranym ludziom
atrakcje.
Party to różniło się na korzyść tym od innych, że praktycznie cały
czas coś się działo - jeden zwariowany konkurs gonił kolejny, zaś
niezmordowani organizatorzy wciąż donosili kolejne, coraz bardziej
absurdalne nagrody. Zebrani mogli więc wygrać oryginalne czapki
wojskowe polskiej armii, cukierki, deski, prezerwaytywy, łodki z
papieru oraz całe mnóstwo innych niepotrzebnych śmieci (np.
holenderska rejestracja =). W przerwie pomiędzy konkursami puszczano
znane i uznane przeboje w stylu ścieżki dźwiękowej do filmu "Janosik"
lub "Czarne chmury" - to bardzo miła odmiana w stosunku do disko
zapychaczy lub ciszy z innych parties... Nad bezpieczeństwem scenowców
czuwała ochrona - miła i sympatyczna, nie narzucająca się i
interweniująca spokojnie, aczkolwiek stanowczo wyrzucając wszystkich
niepodporządkowujących się regulaminowi z głównej sali. Młodzi panowie
co prawda odstraszali swoimi uniformami, jednak w bliższej rozmowie
przyznawali się, że chronienie tego typu imprezy to bardzo przyjemna
odmiana w ich prostym życiu.
Gdy słońce zaczęło chylić się ku zachodowi rozpoczęto music compos.
Oba konkursy odbywały się na Amigach z kartami muzycznymi, zaś utwory
puszczano przy pomocy DigiBoostera Pro. To pierwszy taki przypadek i
miejmy nadzieję, że nie ostatni. W przypadku modułów czterokanałowych
selekcję przeszło dziesięć kompozycji, zaś modułów wielokanalowych
dopuszczono aż piętnaście. Nieporozumieniem moim zdaniem było
stawianie na równych szansach modułów czterkonałowych stworzonych na
Protrackerze i na FastTrackerze - przecież oba te programy oferują
odmienne mozliwości, przy czym FT pozwala na polepszenie jakości
kompozycji przy niewielkim nakładzie pracy. W każdym bądź razie poziom
tych utworów był... żenujący. Adamsoft, człowiek odpowiedzialny za
selekcję przepuścił jedynie moduły w oldskool`owym stylu, czyli
najczęściej drażniące uszy zebranych. Według niepotwierdzonych jeszcze
oficjalnie wyników wygrał Morfi kompozycją "Mechanicus", tuż za nim
uplasował się Norm z utworem "Drop of fuel", zaś pierwszą trójkę
zamyka Fitzroy kawałkiem "Neon`s mind" (nota bene najlepszym z
wybranych). Po przesłuchaniu wszystkich utworów w domu można częściowo
usprawiedliwić selekcjonerów, gdyż ogólnie poziom był bardzo słaby. O
wiele lepiej było za to w przypadku modułów wielokanalowych. Murowany
faworyt, czyli Grogon ze swoim dynamicznym utworem w bajkowym stylu
zatytułowanym "Half power of me" z niewiadomych przyczyn wylądował na
pozycji drugiej. Niespodziewanym faworytem został Yesus i jego utwór
"Gothic 10". Punktowaną trójkę zamyka Singer z ciepłą balladą pt.
"Mirrors". Bardzo ciekawym symptomem jest wyprowadzanie z music compos
typowego techno, za to wzbogacanie kompozycji o zapomnane już elementy
funkowe, czy też złote lata disco ("Vinyl parquet" kolegi Protasa).
Pojawił się też remix nagrania Gorana Bregovića - jugosłowiańskiego
artysty, za sprawą którego folklor trafił i pod scenową strzechę =)
Reasumując pomimo niezbyt ciekawego poziomu widać tendencje do
eksperymentowania z nowymi środkami. Narazie jest to jescze niezbyt
ciekawe, jednak przecież to nie ostatnie party scenowe... W
konkurszach muzycznych na maszyny ośmiobitowe warto jedynie zwrócić
uwagę na niecodzienne zabawy pod sceną, czyli robienie znanego z zabaw
węża, potupaję oraz inne, zupełnie absurdalne w tym miejscu rozrywki.
Ale taka właśnie odmienność napędza atrakcyjność tego typu imprezy =)
Nieco później odbyły się konkursy graficzne. Jako pierwsze
zaprezentowano grafiki "malowane" i było to compo, na którym najdłużej
gwizdano, ze względu na masę prowokacji oraz ewidentnych skanów
dostarczonych do tegoż konkursu. Poniżeniem sceny były chyba dwa
obrazki pana o ksywie Pewex, w których widać prześwitujące przez
obrazek kolumny tekstu w drugiej strony gazety. Żeby już nawet nie
umieć dobrze zeskanować... Wstyd! Faworytami okazali się dwaj panowie
z Legnicy - Caro i jego "Profesor Virago" (viagra? =) oraz Spark i
"The Field Where I died". Bardzo dobra technika poparta ciekawymi
pomysłami. Obu tych panów rodzielił jedynie Gosu z obazkiem "Marta_X",
który równie dobrze mógłby się nazywać "Żenada"... Ray compo pzyniosło
jedynie sześć prac, z których jedna była prowokacją (moje łabędzie =),
na szczęście przyjętą z humorem. Jedynie Dwa obrazki zasługiwały na
miano pokazania ich znajomym - "kontakt" Traitora oraz "The Dresing Of
Her Tears" Bonzaja. Pierwszy to kosmiczne laboratorium z latającym
wewnątrz kontaktami, drugi zaś to mataliczna kobieta, którą oplątują
przewody oraz wtyczki od sluchawek - bardzo oryginalne i dopracowane.
Na trzecie miejsce załapał się Wodnik z tracem pt. "Encounter".
Reasumując - w grafice nic nowego - w rysowanej dalej królują podawane
na miliony sposobów twarze koniet i swtorków, zaś w tracingu króluje
Ufo, kosmos i podstawowe obiekty z kilku programów. Oba te konkursy
były najsłabszymi na całym party.
Po zakończeniu konkursów graficznych i muzycznych byłem pewien obaw,
że i pozostałe bedą na tak niskim poziomie. miłe zaskoczenie jednak
miało dopiero nadejść. 4k intro compo zdominowała moja grupa jako
jedyna coś wystawiając. Oczywiście wygrana cieszy, jednak trochę to
smutne, że nie było konkurencji. Pierwsze miejsce zajął Starlight ze
swoim intrem "Oaid", drugi zaś był Def z "Pacou". Obie produkcje
oczywiście ze stajni Mawi.
Po chwili drzemki speaker ogłośił rozpoczęscie 64k intro compo. Do
konkursu oddano aż dziesięć interek, co symbolizuje obecne tendencje
na polskiej scenie - ludzie wychodzą z czterokilówek na rzecz
większych produkcji. Po obejrzeniu wszystkich byłem w kropce, podobnie
zresztą jak i pozostali, gdyż co najmniej sześć inter okazało się
bardzo dobrymi i ciężko było zdecydować się, na które oddać cenne
punkty. Faworytami byli Venus art i ich "Redox" - pierwsze na świecie
intro 64k wymagające PowerPC, które w końcu wygrało. Miejsce drugie
przypadło "powiewowi egzotyki", czyli hiszpańskiej kooperacji Ozone i
Network za "Proklive", zaś na najniższym podium uplasowała się grupa
Floppy za "Flying minds" z disco polowym kawałkiem X-ceeda w środku.
Nie wiem, gdzie podziali się moi faworyci, czyli Phase Truce i szkoda,
że zabrakło też miejsca dla Absurdu oraz Picco - te intra też są
bardzo fajne i warte obejrzenia... Ciekawą tendencją jest bardzo
szybki wzrost poziomu polskich koderów. Towarzystwo wzajemnej adoracji
w postaci pomocy innym zaczyna przynosić już teraz efekty - porównując
dokonania sceny polskiej z zachodnią nie można się oprzeć
stwierdzeniu, że jednak nasze produkcje zaczynają rządzić. Brakuje
produkcji masowej i praktycznie każde intro ma w sobie coś innego, co
każe nam na nie zagłosować. To bardzo dobrze wróży na przyszłość...
W środku nocy przyszedł czas na danie główne, czyli demo compo. Do
konkursu oddano pięć dem, w tym jedno dentro. Omawianie zacznę od
miejsca trzeciego, czyli od debiutu na tym polu grupy Phase Truce i
ich "Organic". Oglądając je mam mieszane uczucia - z jednej strony to
momentami niezły kod w true colorze, z drugiej jednak strony poraża
absolutby brak designu. Całość opiera się na pokazaniu kilkunastu
env`owanych obiektów, które różnią się od siebie w niewielki sposób.
Do tego brakuje prawie grafiki nie licząc logo z tytułem grupy.
Interesująca jest za to muzyka, szkoda tylko, że Kro zrobił cover
komkercyjnego nagrania oparty niemal w całości na samych sekwencjach.
Autorem kodu jest Ace - człowiek, który w przeciągu roku zrobił
bodajże największe postępy na polskiej scenie i obecnie znajduje się w
czołówce, zaś szczątkową grafikę oraz tekstury stworzyli do spółki Kro
i Cooper. Szkoda także, iż była to niepełna wersja dema, choć to
właśnie wyróżniało to party - mnóstwo prac miało dołączonych etykietkę
"preview" i niejednokrotnie nie wyszło im to na dobre. Miejsce drugie
w demo compo przypadło kolejnej kooperacji Venus Art & Mawi za
"Drowned Offshore" - czwarte ppc demo na świecie i, powołując się na
zdanie zebranych na party, jedno z lepszych, jakie pokazano na Amigę w
tym roku. Wspaniała muzyka Reviska oraz grafiki Fame i Dżordana służą
jako oprawa dla 3d-scen Zoltana oraz bodajże pierwszych efektów
koderskich na ppc - "galaretkowatego" tunelu, wody oraz innych. Widać
już tu wyraźnie, że Elf i Noe mocno usprawnili swój engine, jako że
całośc pokazywana jest w 15-bitach już na zwykłych kościach aga.
Fabuła dema to kolejna baśniowa opowieść o podróży przez kilka krain,
a bodajże najbardziej wbijającą w krzesło jest scena lotu nad stojącym
na polu wiatrakiem (zdjęcia obok, choć niestety statyczna grafika nie
jest w stanie oddać dynamiki tego ruchu). Na uwagę zasługuje także
scena ukazującą wróżkę, która zostaje połknięta przez olbrzymią
rosiczkę - to po prostu trzeba zobaczyć i teg typu produkcje powinno
pokazywać się na targach w celu zachęcania ludzi do kupna ppc...
Zwycięzcami demo compo zostali niespodziewanie Venture z kolejną
prowokacją pt. "Video meliora". Dlaczego prowokacją? Demo to to w
zasadzie kawałek filmu skompresowany przy pomocy mpg, zaś ścieżka
dźwiękowa to długi sampel w popularnym ostatnio formacie mp2. Fabułą
jest garażowy koncert grupki scenowych ekstremistów klnących na
wszystkie wychodzące w dzisiejszych czasach dema - za to, że to tylko
scenki, że pełno jest gołych panienek, że brakuje designu etc. To
wszystko prawda, ale teg typu produkcja powinna zostać pokazana w wild
demo compo - także miałaby duże szanse. Wygrana jest jednocześnie
precedensem, gdyż teraz śmiało już można uprawiać masową produkcję
opartą li tylko na animacjach oraz czystych samplach. To pierwsze demo
Venture, które mało komu się podoba (gwizdy podczas konkursu), zaś
jedynym, co zmusza do obejrzenia tego ponownie jest widok kamiennej
twarzy grającego na gitarze Smajka - ten człowiek to dinozaur
garażowego rocka =)
W crazy demo compo pokazana jak zwykle kilkanaście prac, jednak
śmiesznych było jedynie kilka. Jak zwykle Fundacja Zwalczania
Lamerstwa kogoś upolowała (tym razem Visual) z premedytacją ukazując
machlojki w jego obrazku, który nota bene wygrał tegoroczne Gravity 3.
Oprócz tego kilka pozycji spod szyldu PSB z czego murowanym kandydatem
do pierwszego miejsca był "Polski Urząd Kosmiczny". Niestety, w tym
konkursie nagród nie przyznano. W vhs demo compo królowało...
zaproszenie na kolejne party. Puszczone dwukrotnie wzbudziło w
zebranych entuzjastyczne przyjęcie i nadzieję, że kolejne Astrosyn
będzie o wiele lepszy od poprzedniego, w co i ja nie wątpię. Gdyby
ktoś był zainteresowany tą prezentacją, to w formacie mpeg zajmuje
około 22-ch megabajtów.
Pora na podsumowanie. Tegoroczne Satellite`98 można śmiało uznać za
party udane. Trafiona była lokalizacja, sala główna oraz big screen.
Trochę kulało nagłośnienie oraz mała ilośc przedłużaczy udostępnionych
ludziom. Miła i nie szukająca zaczepek była ochrona, za to karma w
barku była bardzo słabej jakości. Przyjechała praktycznie gwarantowana
liczba osób, jednak byli to w zasadzie tylko ci, którzy coś robią.
Taki brak postronnych ma w sobie coś dobrego, bowiem łatwo odnalzeźć
kogoś, z kim chce się porozmawiać. Poziom produkcji za wyjątkiem dem i
inter był słaby, jednak to już nie wina organizatorów. Minusem jest
tylko nie spreadowanie po zakończeniu party modułów
zdyskwalifikowanych z powodu nieobecności na party ich autorów -
wystarczyło założyć jeden dodatkowy katalog... Mimo wszystko
organizatorzy zapraszają za rok ponownie, co świadczy o tym, że i oni
na tym nie stracili. Wysoko w górę poszła też poprzeczka jakości
imprez - dwa udane party stawiają wyzwanie przed organizatorami
Astrosyn 2, który odbędzie się już w marcu w Koszalinie. Szczegóły za
pośrednictwem odpowiednich kanałów informacyjnych...
Korzystając z okazji pozdrawiam wszystkich znajomych.
Azzaro/Mawi+Embassy