Intel Outside III
albo
Klęska Inna Niż Wszystkie
I. Wady
Ia. Organizacja i organizatorzy
W dniach 30-31 lipca odbyło się w Warszawie trzecie już party o nazwie
Intel Outside. Poprzedzone ono było szumnymi zapowiedziami organizatorów,
które - wzięte na poważnie - mogłyby sugerować, że właśnie ma się odbyć
coś w rodzaju The Party połączonego z Assembly. Miało być świetnie,
organizacja zapięta na ostatni guzik, Internet Cafe i tak dalej...
Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że tegoroczne party było najgorzej
zorganizowanym z trzech Intel Outside, które do tej pory się odbyły.
Spieprzono wszystko, co tylko spieprzyć się dało. Internetu nie było,
ponoć firma Ternet wycofała się z organizacji na kilka dni przed imprezą
(i wcale im się nie dziwię, wystarczy zamienić kilka słów z Docentem albo
The Generatem, żeby zrezygnować z jakiejkolwiek z nimi współpracy).
Organizacja rwała się jak stare prześcieradło, nie dotrzymano ani jednego
chyba terminu konkursu. Organizatorzy - wbrew własnym informacjom - nie
byli w stanie zapewnić 24-godzinnego baru (obsługa ulotniła się około
pierwszej) - trudno brać na poważnie tłumaczenia w rodzaju bo goście z
obsługi baru sobie poszli - TRZEBA BYŁO ICH PILNOWAĆ, A NIE CHLAĆ W
REŻYSERCE!
Dalej: już po północy pojawiły się poważne kłopoty z synchronizacją
obrazu na big screenie. Według organizatorów zepsuł się (lub też
przegrzał) projektor. Skądinąd wiem, że była to tylko kwestia źle
podłączonego kabelka (O Mistrzowie!) Naprawiono to dopiero nad ranem, tak,
że demo compos odbyły się po 6:30 rano dnia następnego.
Organizatorzy nie dograli też sprawy z ochroną, która praktycznie robiła
co chciała, włącznie z zamknięciem o 22:00 party place (ochroniarze
odsyłali do organizatorów, organizatorzy zarzekali się, że nie mieli na to
wpływu - takie są, jak się zdaje, efekty ustnych umów i generalnego
lekceważenia klienta przez firmę Union Systems ;^...)
I wreszcie rzecz skandaliczna - prowadzenie i organizacja konkursów.
Przy music compo (4-channel i multichannel) nie było nam dane widzieć
żadnego trackera, mogliśmy jedynie oglądać niebieskie plansze ze Scali, z
numerkiem i ksywą autora. Wolałbym jednak widzieć, co takiego wymyślił
autor modułu ;^)
Graphic compo po raz kolejny udowodniło, że Directory Opus, program sam w
sobie świetny, W ŻADNYM RAZIE nie powinien być używany jako przeglądarka
do grafiki. Podobnie jak PPShow. Z kilku przyczyn: po pierwsze, nie
wszystkie obrazki były w natywnych formatach Amigi, a PPShow nie renderuje
jpegów najlepiej. Po drugie, niektóre obrazki były najwyraźniej
24-bitowe. O DirOpusie nie powiem nic więcej nad to, że wyświetla on
obrazki jak chce i w takiej rozdzielczości i palecie, jakiej autor
[obrazka] zapewne nigdy by się nie spodziewał. Inną skandaliczną sprawą
było zrobienie selekcji obrazków, która spowodowała, że (nie licząc
tragicznych prób opanowania możliwości DPainta) odpadło kilka niezłych
prac. W zamian za to wśród prac dopuszczonych do konkursu mieliśmy piękny
plagiat, który - mimo wielokrotnych ostrzeżeń - nie został odrzucony i
zająłby trzecie miejsce, gdyby nie udało się go w końcu (następnego dnia
rano) zdyskwalifikować (opór materii, przepraszam, tzw. organizatorów był
równie silny, jak ich ignorancja)
Największym jednak skandalem okazała się procedura podliczania głosów i
sama uroczysta chwila wręczania nagród. Najpierw usłyszeliśmy narzekania
Mr. Roota na zbyt małą liczbę gości i (mało wiarygodne) utyskiwania na
jakichś sponsorów, którzy mieli zapewnić nagrody rzeczowe, a nie zrobili
tego. Był to oczywiście wstęp do informacji, że nagrody będą znacznie
niższe, niż zapowiadano, zaś nagrody pieniężne będą tylko za miejsce
pierwsze. Miejsca drugie i trzecie miały być zrównane ze sobą. Przez
następne pięć minut Root nie mógł się doprosić ekipy w reżyserce, żeby ta
łaskawie wyświetliła wyniki.
Jeszcze większy dym zaczął się, kiedy rozpoczęło się wręczanie nagród za
multichannel compo. Pierwsze miejsce uzyskał - w/g podliczających głosy
(m.in. Sivy/Jabol Prod.) jakiś bliżej nieznany moduł nr 10. W
rzeczywistości pierwsze miejsce uzyskał Extend. Kiedy XTD podszedł do
Roota, aby sytuację wyjaśnić, ten odesłał go do reżyserki, rzucając przy
okazji komentarz Przepraszam bardzo za zamieszanie, ale XTD jak zwykle ma
jakieś problemy, zaraz to wyjaśnimy. I rzeczywiście, wyjaśnili: Yyyyy...
Ja chciałbym bardzo przeprosić Extenda za to co powiedziałem, okazało się,
że pierwsze miejsce zdobył jego moduł, naprawdę, jest nam... yyy...
bardzo przykro za to zamieszanie. Powtarzam, pierwsze miejsce w
multichannel music compo zdobył Extend, może koledzy z góry też coś
powiedzą. Koledzy z góry powiedzieli coś w stylu Eeee, no Extend sorry za
to zamieszanie, eee, mam nadzieję, że nie masz pretensji, ale tak
właściwie to nie jest niczyja wina. Można powiedzieć tylko jedno:
ŻAŁOSNE!
Równie kompromitujące okazało się gfx compo, na którym drugie (bądź
trzecie - tego już dokładnie nie pamiętam) miejsce zajął plagiat, rysunek
dostępny na sieci. Po energicznych protestach udało się doprowadzić do
dyskwalifikacji obrazka. I wtedy okazało się, że trzecie miejsce w gfx
compo zajął Yoga, który jednakże uniósł się honorem i nagrody nie przyjął.
Co więcej, zapowiedział, że od tej pory wszystkie swoje prace będzie
wystawiał poza konkursem.
Podobnie śmieszna historia zdarzyła się zwycięzcom 4K intro compo, którzy
- mocno zdumieni - dowiedzieli się, że dla nich akurat żadnej nagrody nie
przewidziano...
Ib. The Generat
Osobnik ten przybrał ksywę zgodnie z zasadą mój nick mówi o mnie więcej,
niż chciałbym powiedzieć ;^). Jego obecność wśród organizatorów party
zawsze obniża ocenę imprezy o kilka punktów - jest to spowodowane jego
(uwaga: fragment wysoce ironiczny!) nadzwyczajną inteligencją,
niesłychanie wyszukanymi manierami, wyrafinowanym poczuciem humoru i
ogólnym obyciem. Dla zrozumienia zachowania T.G. istotny jest jego
wygląd: przypomina on bowiem typowego kaprala ze słabych amerykańskich
filmów wojennych: wygolona głowa, krótko przycięty wąs i prosty [w
znaczeniu: nieskomplikowany], żołnierski dowcip. Degenerat (przepraszam,
The Generat) prowadził był na tym party tzw. Laska Compo, którego
zwycięzca miał wygrać kilka miłych chwil w towarzystwie nadzwyczaj
towarzyskiej panienki. Pomijam fakt, że pytania - dowcipy, których pointy
należało dopowiedzieć, były bez wyjątku nie młodsze niż dwa lata ;>
Pytania były zadawane w typowej dla The Generata kapralskiej manierze, zaś
panienka wyjątkowo nieatrakcyjna (co dało niektórym powód do twierdzeń, że
albo T.G. gust ma wyjątkowo paskudny, albo - zgodnie ze swoją prostą,
żołnierską mentalnością - postanowił ze zwycięzcy w ów makabryczny sposób
zażartować). Po IO#3 The Generat zdecydowanie umocnił się na jednym z
pierwszych miejsc mojej prywatnej listy inteligentnych inaczej ;)
II. Zalety
IIa. Koncert
Jedyne, co należy policzyć organizatorom na plus, to koncert grupy Hedone
(zamiast upiornych Jamrozów i innych Danieli), który dobudził część
dogorywającej już publiczności i spowodował, że spora liczba partowiczów
potupywała sobie pod sceną. Ba, niektórzy próbowali nawet stage divingu,
co - przy niezbyt dużym tłoku pod sceną - dawało efekty raczej opłakane.
O koncercie nie mogę niestety powiedzieć nic więcej, ponieważ przespałem
większą jego część (a byłem może piętnaście metrów od sceny).
IIb. Demo-Compo (Amiga)
Większość dem z tego konkursu była dosyć przeciętna, jednakże przebojowe
demo Węgrów (z grupy Impulse), które zajęło oczywiście pierwsze miejsce,
spowodowało u większości reakcję kopara do ziemi, zaś poszczególne efekty
(naprawdę niesamowite) nagradzane były oklaskami. Drugim świetnym demkiem
był produkt grupy Venture, który - mimo iż nie zawierał przygniatających
do ziemi efektów, dzięki znakomitej reżyserii i atmosferze wywierał jako
całość niesamowite wrażenie. Rozczarowało demko Musashiego, które
postawiło na 'dwudziestoczterobitowość', samo w sobie było jednak
nieopisanie nuudne.
IIc. Demko na małe Atari i demka na C64
Zwłaszcza to pierwsze po prostu wgniatało w ziemię - efekty, które
zaprezentował autor demka w najbardziej fantastycznych snach nie mogły się
śnić projektantom tego komputerka :) Czegóż tam nie było - gouraudy,
phongi, efekty typu doom - po prostu tzw. pełny odlot :))
IId. Ludzie
Największą bodaj zaletą party byli jego goście, amigowcy i pecetowcy z
różnych stron Polski, w tym oczywiście Imprezowy Korpus Ekspedycyjny
kanału #amigapl (w sile mniej więcej 20-30 sztuk) :) (Nie będę wymieniał
nicków, poprzestanę tylko na wyliczeniu miast, z których pochodzą ludzie
IKE #amigapl - a są to /alfabetycznie i tylko większe miasta/: Gdańsk,
Kraków, Lublin, Łódź, Poznań, Szczecin, Warszawa, Wrocław).
Mimo starań organizatorów w Stodole panowała prawidłowa partyjna
atmosfera. W porównaniu do lat ubiegłych zaskakiwała duża liczba uroczych
istot pci żeńskiej. Ochrona nie przeszkadzała ludziom w nadużywaniu
alkoholu, ba nawet policja nie bardzo miała na to ochotę. Taka urocza
scenka: do kilkunastu partowiczów spijających chmielowy nektar pod
sklepem niedaleko Stodoły podchodzi patrol. Jeden z policjantów: Czy
mógłbym coś powiedzieć? Ludzie: Ależ oczywiście, proszę bardzo...
Policjant: Eee... No więc u nas jest zakaz spożywania alkoholu w
miejscach publicznych... Więc ja bym prosił, żeby się do niego
zastosować... Czyż to nie piękne???
Sensacją na party był także pewien Hiszpan, który koczował pod Stodołą w
samochodzie mniej więcej od tygodnia przed rozpoczęciem imprezy. Człowiek
ten spędził bieżący rok jeżdżąc od party do party, a w Warszawie skończyły
mu się właśnie pieniądze :) Szczególne zainteresowanie wzbudzał jego
komputer, którego klawiatura miała klawisze poprzestawiane i poukładane w
szaleńcze wzory.
Po raz pierwszy chyba na party pojawił się Marek Pampuch (serdeczne dzięki
za piffo!), który toczył długie rozmowy z przeróżnymi gośćmi (e.g. z
XTyDem) i rozdawał autografy młodemu pokoleniu sceny, które (niestety lub
stety) można nazwać pokoleniem Magazynu Amiga... Jak się okazało, nie
taki Pampuch straszny.
W tym roku rolę Sivego odegrał Br0war, który nieopatrznie zasnął jeszcze
za dnia, na dodatek na widoku publicznym - w efekcie party zakończył
pomalowany jak Pikt (w dekorację i upiększanie odsłoniętych partii skóry
pomienionego zaangażowało się bodaj kilkanaście osób) :)
Podziwiać należy spokój i opanowanie partowiczów - na przykład tych,
którym Szeryf nieszczęśliwie stłukł butlę spirytusu (do dziś pamiętam
spojrzenie właściciela butli, pełne niewymownego żalu i smutku :).
Wspomnieć należy przebojowy występ Cromaxa na Laska Compo; (którego ów -
na szczęście - nie wygrał), połączony z wznoszeniem okrzyków Alchemy Pany
(co przerwał wściekły The Generat, próbując przy okazji pobić
przedstawicieli Techlandu ;^)).
Niektórzy zapewne świetnie przypominają sobie frazę jestem podkładem
kolejowym, rytmicznie rapowaną przez grupkę kilkunastu narwańców w sobotę
rano (tak, tak - to ci na patio). Byli to osobnicy, którzy w większości
udali się później na tzw. io3 i 1/2, mnie tam niestety nie mogło być...
III. Podsumowanie
Myśląc o trzecim intelu doznaję czegoś w rodzaju rozdwojenia jaźni - z
jednej strony panowała tam naprawdę niesamowita atmosfera, z drugiej zaś -
organizatorzy zawiedli niemal wszędzie, prezentując cholernie irytujący,
olewczy stosunek do gości, którzy zapłacili w końcu za wstęp nieprzesadnie
małą sumę dwudziestu pięciu złotych.
Ocena będzie niestety nieco podzielona - za organizację zero punktów; za
atmosferę i ludzi - bardzo dobrą :)
baran@sun10.ci.pwr.wroc.pl
PS. A potem, już na liście dyskusyjnej amiga@plearn, Unioniści płaczą, że
napracowali się tak strasznie i nikt nie jest w stanie ich starań
docenić... Ale - Panowie - przestańmy żartować. Na uznanie wypada sobie
jednak choć trochę zasłużyć... A tu? Najpierw kłopoty ze stroną www
(rozwiązane nie dzięki Wam, tylko dzięki zupełnie bezinteresownej pomocy
Bilba, który poprawił potworną składnię HTML-a stworzonego przez Docenta,
a później poprawił skrypt, który miał dokonywać rejestracji osób jadących
na IO#3. Docent nie miał na to czasu...), później kłopoty z realizacją
reklamowych zapewnień, na końcu skandal z rozdaniem nagród...
J.