Coś więcej, niż tylko
Intel Outside 3 partyreport
Kolejne boskie party w Warszawie jest już za nami. O imprezie tej głośno
było już na Intel Outside 2, a apetyty maksymalnie rozgrzał Root,
potwierdzając ostatecznie na Polish Summer`96 odbycie się kolejnej edycji
Intela. Zmieniła się formuła party - od numeru trzeciego stało się pseudo
multikomputerowe, czyli Amigowo - pecetyczne. Dlaczego pseudo? Gdyż
oficjalnie nie zaproszono posiadaczy C=64 i Atari, a to też komputery i
też mają swoje sceny. Wiele osób śmiało się (ja także) z perspektywy
ujrzenia pecetowców na party Intel Outside.. Jednak traktowani oni byli
przez organizatorów odpowiednio do preprezentowanego przez siebie poziomu,
czyli z lekceważeniem i poniżeniem. Nie będę się rozwodził na temat
swojej drogi na party, bo nikogo to nie interesuje. Wspomnę jedynie, że
trwała ona cztery dni i cztery noce i była wypełniona atrakcjami do
ostatniej chwilki. Kuhl. Po przybyciu na partyplace była godzinka 11 z
groszem, 30-go sierpnia 1996 roku. Pogoda była wspaniała - świeciło
słonko, wiaterek był niezbyt dokuczliwy, a dokładnie rzecz biorąc nie było
go wcale. Zwartą grupą - Ja, czyli Ctp/Mawi oraz Def, Thorus i Zig
(wszyscy z Floppy, z tym, że Def także z Erotic Design i Hlor Dezing)
wysiedliśmy z autobusiku komunikacji miejskiej na przystanku koło Pola
Mokotowskiego. Po przejściu na drugą stronę ulicy ujrzeliśmy kogoś (hi
ktoś!) oraz Revisq/Anadune. Revisq stanowczo poczuł już klimat, w czym
pomogły mu cztery flaszki wchłonięte z małą ilością znajomych. Bełkotał
coś niezrozumiale, ale w końcu wyseplenił, że szuka plecaka. Na pytanie,
gdzie go zgubił, powiedział, że nie wie. To ograniczyło teren poszukiwań
do czterech kilometrów kwadratowych. Najbardziej prawdopodobnym miejscem
oddalenia się plecaka od właściciela był klub "Stodoła", co zresztą
później potwierdziło się i wszyscy mogli zobaczyć sławnego wirtuoza z
plecakiem. Młodzieżowym do granic, of koz. Wejścia do klubu bronili
panowie, którzy dzieciństwo i młodość widzieli zza żaluzji ośrodka ćwiczeń
siłowych, w związku z czym uiszczenie opłaty wjazdowej stało się
koniecznością. Tu pochwała pierwsza dla organizatorów - cena nie
przerosła zapowiadanej, ba, była nawet niższa niż w Poznaniu i wynosiła 25
(dwadzieścia pięć) złotych polskich. Nie potwierdziły się zatem dwie
plotki. Pierwsza, że po wybryku organizatorów Polish Summer`96 cena
wjazdu na polskie parties nie zejdzie poniżej 30 złotych. A druga plotka
to groźby, jakoby wjazd na Intel Outside 3 miał kosztować kieszeń hlora 50
(pięćdziesiąt) nowych złotych. W związku z tą drugą plotką nie wpadło
sporo osób, ale to już ich strata. Wniosek - nie wierzcie plotkom. Co
pawda w każdej jest ziarno prawdy, ale sami widzicie, że to wymysły :) Po
wejściu skierowaliśmy się do big hali leżącej na wprost wejścia, by rozbić
sprzęt. A tu surprise - same miejsca siedzące i kilkanaście stolików pod
ścianami - same rezerwacje (za grubą forsę of coz). Pozostała góra, na
której to miejsca było od chuja. W tym miejscu pragnę podziękować pewnemu
pecetowcowi, który to udostępnił mi swój boski dwudziesto jedno calowy
telewizor marki "Sony" jako wyświetlacz. Gwoli wyjaśnień - gość zabrał go
ze sobą jako... głośnik do karty muzycznej (kolumny były za ciężkie).
Dziwak, ale friendly. Po rozłorzeniu sprzętu udałem się na poszukiwanie
znajomych, co nie sprawiło mi większych kłopotów, jako że Amiga kurwa
rulez i sceny amigowej nie brakowało. Osobiście poznałem wreszcie
większość moich znajomych, a także rozszerzyłem ich listę na innych (hi
Ko$mi/DXP, Uno/IND, Sundance/OLB^DGS, Acryl/AND, Zew Krwawy/SCS, Kazik &
Lazur/AND, Mc.Rudi/MAWI, Revisq/AND, Yesus/CDS i inni...). W ruch poszły
hiddeny z chaty i alkoholu nie brakowało (nigdy nie brakuje).
Zdecydowanie za najbardziej młodzieżowe fragmeny klubu "Stodoła" uznałem
(inni także) pseudo tarasik z basenem i schodki przed wejściem. Tam
zawsze siedział ktoś pijany w sztok, ktoś znajomy lub ktoś interesujący,
tak że czas płynął spoko. O czternastej dnia pierwszego nastąpił deadline
dla wszelkiego stuffu oddawanego na wszelkie kompoty. Starając się nie
przekroczyć tego terminu wrzuciłem support Przyjaciół Stefana B. do wora,
nad którym czuwał The Generat, jak zwykle będący nie na bieżąco z czasem,
postępem i osiągnięciami [biedak nie wiedział o crazy demkach :)].
Kompoty rozpoczynały się planowo, przynajmniej na razie. Ludzie krążyli,
krążyło też piwko, klimat stawał sie powolutku coraz bardziej młodzieżowy.
Siedząc sobie najspokojniej w świecie razem z Davem/FRS^KK, Viperem/ZOOM,
ko$mim/DXP, Ottonem/SCS i jeszcze z kilkmoa innymi hlorami przed wejściem
do klubu ujrzałem starego i dojebanego, czerwonego Forda Sierrę. Niby
nic, ale ze środka wysiadł... Kazik Staszewski. Postał, popatrzył na
pojebów amigowskich i postanowił przeparkować wózek. Udało mu się to,
przy czym przeparkował też kawałek płotku oddzielającego chodnik od
parkingu. Min, jakie pierdolnęli zaskoczeni zebrani nie da rady opisać.
Nie wiem, co było dalej z Kazikiem, bo poszedłem po aparat. Gdy wróciłem,
już go tam nie było. Z plotek zasłyszanych u ludzi wiem, że
prawdopodobnie Cia(borg)/UP sobie z nim zdjęcie robił. Ale to nie koniec
atrakcji. Po chwili nadciągnął jegomośc będący w wieku średnim, brodaty,
ubrany nienagannie w garniturek i z neseserkiem w ręku. Zebrani szybko
rozpoznali w nim pana Marka Pampucha. Redaktora naczelnego polskiej
wersji językowej "Amiga Magazynu" of koz. Potem pan Marek zakupił sobie
bilet wejściowy i zniknął z pola widzenia. Co się z nim działo, nikt nie
wie. W każdym razie po kilku godzinach poruszał się w białej podkoszulce
z zielonym nadrukiem i porządną fazą we łbie. Zgromadzeni nieopodal
wykorzystali to róznorako - od nabijania się z gościa, aż po rzeczowe
dyskusje na teamty ściśle Amigowe. Jednak pan Pampuch nie był w stanie
policzyć do dziesięciu nie powtarzając dwa razy trójki, więc było kurwa
młodzieżowo, jak cholera. Wszyscy robili sobie z nim zdjęcia, przez co
stał się większą atrakcją, niż wyliniały tatrzański miś z reklamy proszku.
Żeby było jeszcze lepiej, ktoś mu pomazał czarnym sprayem Defa koszulkę, a
ktoś inny podpisał się niebieskim markerem na rękawie. Pan Pampuch
określił scenę mianem - cytuję "skurwysynów i bandą pojebów zamkniętych na
nowe inicjatywy" - koniec cytatu. Do tego stwierdzenia odniosę się w
innym artykule, tutaj zaś powiem tylko, że bełkotał potwornie. Tak btw,
to nie można było do niego mówić per pan, bo się obrażał. Życzył sobie,
by każdy mówił mu po imieniu. I to mi się spodobało. Zostawmy jednak
pana Pampucha w spokoju, czekając jedynie na relację z party w zimowym
wydaniu jego magazynu.
O ile mnie pamięć nie myli [nie, niemyli cię], pierwsze były music
competitions (albo nie były pierwsze). Klimat na sali panował boski, jako
że większość modułów, które przeszły selekcję miało trance`owy charakter,
a kilkanaście osób, w tym i ja tańczyło sobie przed sceną. Bardzo dobrze
zorganizowany był system prezentacji modułów - z głośników leciała muza
(jak zwykle w stereo, skutkiem czego zebrani pod jedną kolumną dostawali
pierolca), a na big screenie pokazywano plansze wykreowane przy pomocy
SCALI, informująceo numerze modka, autorze i tytule. To chyba pierwszy
krok w tym kierunku i muszę przyznać, że bardzo mi się to podobało. Ale,
ale - w sali było ciemno, mnóstwo pierdolców siedziało smętnie na
krzesełkach, a grupka wesołych ludków podskiwała sobie w rytm muzyki (4
kanałowej of coz). W pewnym momencie zagrało "Cumeeira Tango" by
Bartesek/MST i ludzie ruszyli w pary. Zdecydowanie najlepiej czarowali
parkiet i zebranych Iglo & Heki/Crazy Drivers (hello m8s... jakie mam
zdjęcie!). Dostali za to brawa. Z innych atrakcji tego kompotu wymienić
należy naszyjnik ze stroboskopem, zakupiony specjalnie na okazję party,
którym to błyskał Outsider/Cruel. Zdecydowanie należy tu pochwalić
organizatorów za selekcję modułów. Przeszły naprawdę porządne tracki (no
może ze dwa, trzy bym wymienił). W tym roku oddano też o połowę mniej
modułów, niż poprzednio (coś koło sześćdziesięciu), w większości fajnych.
Zaobserwowałem też ciekawe zjawisko, mianowicie autorzy uznawani do tej
pory za elitę (Dreamer, Bethoven) zaczęli odstawiać ostatnio kiłę bez
granic. Może to znak czasu, a może chwilowy spadek formy. W przypadku
Dreamera to nie dziwi, bo jeśli nie sampluje czyichś kawałków, to wychodzi
mu kiła, jaką mogliście posłuchać po Polish Summer i teraz. Ale grunt, że
na miejsce starych, przychodzi dwa razy więcej zdolnych młodych czarodziei
trackerów. Zresztą w Polsce muzykami nigdy nie musieliśmy się wstydzić :)
Po pewnej przerwie nadszedł czas na multichannel music compo. Prezentacja
odbywała się podobnie, jak w poprzednim konkursie. Teraz jednak mało kto
już tańczył, za to zdecydowanie ciekawe figury na samej scenie prezentował
Sagrael/Mystic z kimś jeszcze (chyba Mr.Uhu/Scum, ale z daleka nie bardzo
poznałem). Kroki te podobały się publiczności, ale doprowadzały do furii
gościa obsługującego heble (konsoletę), który to raz stanowczo, raz
wulgarnie i kilka razy błagalnie nakłaniał panów do opuszczenia sceny.
Odebrałem to jako troskę o całość big screenu, bo tancerze nie
przeszkadzali w niczym, no może rozpraszali widownię :) W tym konkursie
nie było selekcji, skutkiem czego zmuszeni byliśmy do wysłuchania
biednych, drętwych i straaasznie zjebanych kawałków. Pozwolę sobie na
stwierdzenie, że mało chujowych modków było tylko... pięć. Reszta to
dno. Bardzo źle, że organizatorzy nie zadbali na koniec o przekopiowanie
tych modułów z kompotnego peecee na Amigę i miłośnicy muzyki
wielokanałowej nie mogli sobie zgrać ich razem z resztą stuffu.
Kontrowersyjna okazała się też sprawa modułów oddanych w formacie
Digiboostera. Na Amidze puszczano tylko czterokanałowe modki, zaś
Digiboostera na pc nie dało rady odtworzyć. Szkoda, że nie dane nam było
wysłuchać na tak potężnym sprzęcie nagłaśniającym najlepszego modułu w
karierze Magla/OZF zatytułowanego "Trawellers from space"...
Potem znowu była przerwa, którą wypełniło między innymi zapowiadane już od
ponad roku słynne Łamanie Płyty Od Peceta Competition. Niestety nie byłem
wtedy obecny na sali, gdyż razem z Viperem/Zoom, Hekim/CDS,
Ottonem/Scalaris, Uno/Ind i Belosem/Ind udałem się na rekonesans mający
dostarczyć odpowiedzi na tak palące pytania, jak np. jak wygląda metro i
czy głośno jeździ oraz czy warszawianki są ładne. Podczas pobytu na
stacji metra zrobiłem krótki wywiad z panem strażnikiem (malowniczo
pierdolił o długoletniej historii wawowego metra), wypiliśmy po piwku i
ruszyliśmy dalej. Warszawianek było na ulicach niewiele, ale same
klasyczne sztuki. Co by nie patrzeć i mówić, Wawa to w końcu stolica,
więc i kobiety muszą być reprezentacyjne, of koz. Ściemniało się już, gdy
wracaliśmy, ale "Stodoła" tętniła życiem. W międzyczasie było gfx compo,
z którego prace obejrzałem na spokojnie dopiero w chacie. Poziom był
średni, zdecydowanie niższy, niż na Polish Summer. Czołówka (Lazur, Yoga,
Kazik) odstawiła pice na poziomie, jednak wszystkich wyczesał Fame/Nah
Kolor^Floppy. Gość kiedyś nazywał się Brecky i wyrobił się niesamowicie.
Poza czołówką zauważyłem kilka prac ciekawych, dających nadzieję na
wykreowanie nowych twarzy (hi Nemezis!). Lazur znowu był niepocieszony,
bo swym skanem zajął drugie miejsce. Dla wyjaśnienia - skanował twarz
playmate roku 1995 magazynu Playboy - Stacey Sanchez, której to pictorial
jest w numerze 7/96 tegoż magazynu. Usunął jej tylko naszyjnik z korali i
dorobił kwiatek we włosach. Poza tym reszta bez zmian. Skanował też
Kazik, tyle że wziąl na ostrze modelkę z "Twojego Weekendu" dorysowując
jej tylko okularki i kolorując stanik. Yoga jak zwykle pokazał, jak można
artystycznie zniekształcić ludzkie (?) ciało, Zefir odwalił chujnię na
maksa, a Fame uraczył sielankowym widokiem a la Alladyn (foka z morsem na
latającym dywanie). Z 54 piców powinno być pokazane jedynie z 20-25.
Selekcji nie przeszedł, z niewiadomych powodów, pic PickPoke`a, który był
ciekawy i wykonany w Pajkpokowym stylu, zwanym turpizmem (kult brzydoty).
Compo podobno przebiegało bez zakłóceń.
Czas między gfx, a raytracing compo wypełniła mi pogawędka z sympatycznym
hiszpanem - Matem/Ozone, który to przejechał na Intel Outside 3 prosto z
Assembly`96, przywożąć jednocześnie stuff z tegoż party. Gość był pod
"Stodołą" już od poniedziałku i koczował w swojej dobitej maksymalnie
maszynie. Działał na A500 rozbudowanej o twardysk i trochę ramu plus
chiński Workbench. Co chwilę ktoś się zarykiwał, kiedy Mat coś klepal na
swojej klawiaturze i wszystko mu wychodziło tak, jak chciał. Co ciekawsze
miał totalnie spierdolony ten keyboard, bo np. w miejscu znaku "kuror
dół" był klawisz "7". Wszystkie klawisze były na innych miejscach i co
ciekawsze Hiszpan dorobił sobie keymapę pod ten burdel. Puszczał też kuhl
animki o Itchy i Scratchy ("Zdrapek i Pocharatka" - znani z The Simpsons).
Okazał się bardzo przyjemnym kolesiem. Powiesił też kartkę, na której to
informował, że zbędny cash można stracić u niego, wspomagają biedną
hiszpańską scenę. Chcieliśmy go z Defem joinąć do Przyjaciół Stefana B.
jako Doktora Hiszpana (była o takim gościu stara fraszka wieszcza Jana
Kochanowskiego...). Jeśli już o obrocie gotówkowym mowa, to na party było
stoisko Eureki, na którym to można było kupić koszulki z Amigą za 10
złotych, zajebiste myszki za 35 złotych (sam kupiłem) i podkładki do nich
za 5 złotych. Stuff szedł jak ciepłe bułki i po kilku godzinach stoisko
zamknięto z powodu braku towaru. Goście z Eureki zapytani, dlaczego
dopierdalają takie marże robili marsowe miny i patrzyli na mnie, jak na
mordercę. U nich SIMM 8mb za 200 zlotych (10.09.1996), a na giełdzie za
110-120. Paranoja totalna. Poza tym widziałem też kilka niezwykle
okazyjnych ofert sprzedaży hardwaru do Amy i peecee. Wszyscy, którzy
chodzili po partyplace mogli się artystycznie wyżyć kładąc markerami
tapetę w kiblu, bądź też wpisując się na bolszej fladze z napisem "Amiga
Rulez". Wpisałem się tam jako Offa/TBL i poźniej zarykiwałem widząc minę
właściciela - w końcu sam Offa mu się podpisał :) Tak, takich momentów
było od cholery i dlatego kocham każde amigowe party 8^)
Tak jakoś w międzyczasie zapuszczono video demko Unionów, które rozwaliło
wszystkich zebranych wokół. Lecz to nie sztuka być takim "artystą", gdy
się pracuje w Polsacie i do swojej dyspozycji ma baterię Siliconów.
Póżniej Pic (jeden z autorów) stwierdził, że demko było robione nieomal na
pniu z pierwszych lepszych materiałów. No ale wyszło wam, panowie
Unionowcy, nieźle. Szkoda tylko, że taki stuff ciężko się spreaduje,
jeśli już będziecie łaskawi je zgrać komuś...
Nadszedł czas na ray compo. Prace stały na średnim poziomie i zasłużenie
wygrał pic Skywalkera przedstawiający kilkanaście wisienek (generowany na
Amidze, ale to tak na marginesie). Podczas tego konkursu uciąłem sobie
pogawędkę z przemiłym pecetowcem, który to stwierdził, że może sobie ten
swój cały hardware oprócz drukarki spakować i wypierdolić śmiało przez
okno, bo komfort pracy jest praktycznie zerowy. To pierwszy mi znany taki
przypadek i dlatego się nad nim rowodzę. Panie pecemanie - zarażaj pan
swoimi poglądami innych. Z powodu wywołanego na mnie wrażenia dostał
piwko. 10,5 of coz. W butelce.
Potem było trochę nudnawo. The Generat zagadnięty o jakieś fun kmopoty
typu Przeciąganie Liny Compo odpowiedział, że to się już znudziło. Może i
tak, ale moim zdaniem nadal powinno być organizowane. Póki co, czegoś
lepszego jeszcze nie wymyślono. Tak około północy odbył się koncert kuhl
kapeli o nazwie Hedone. Goście grali dosyć psychodeliczną muzykę z
pogranicza metalu i techno. Całośc jednak miała swój niepowtarzalny
klimat, który psuł tylko koleś zza hebli ciągle eksperymrntujący z
brzmieniem, przez co wokalista ciągle się wkurwiał i go instruował.
Panowie z kapeli dali z siebie sporo i muszę przyznać, że wywarli na mnie
wrażenie. I znów przy scenie, co jest już tradycją, bawiło się tylko
kilkadziesiąt osób. Ciągle te same twarze, ci sami rozrywkowi, pogujący
sobie w transie pijani i trzeżwi ludzie. A obok, grzecznie na
krzesełkach, w rządkach siedziało sobie około pięciuset pierdolców, którzy
zdolni byli tylko do siedzenia na swoich obsranych dupach, oglądania
kompotów i patrzenia tępo na bawiących się świetnie ludzi. Na pewno
połowa z tych siedzących dupków to kurwa bohaterowie, szefowie podwórka,
którzy po powrocie do domu zachwalali kolegom z trzepaka, jacy to oni
kurwa nie byli pijani, jak to się nie bawili i że w ogóle scena rulez.
Scena rulez oczywiście, jednak ludzi naprawdę ją tworzących jest zaledwie
setka. Reszta to pojeby, którym żal kasy na party, żal na nawet
symboliczne piwo lub sodową z kolegami, żalujący kawałka chleba i konserwy
dla głodnych przyjaciół (hi Drf :(), to sępy czychające na darmowy wikt,
przyjeżdżający na party tylko, by zgrać świeży stuff (hi Largo :() i przez
resztę czasu mający scenę w dupie. Pierdolcy! Scena was kurwa żywi, daje
wam zarobek, bo to nie pierwszyzna, że handlujecie cudzą pracą. Nie
gryźcie więc dłoni, która was karmi i stwórzcie coś dla innych. W
przeciwnym wypadku nadal będziecie tylko bawołami, które służą do płacenia
za wjazd. To smutne, lecz prawdziwe... Po koncercie, około drugiej w
nocy rozpoczęłą się najciekawsza cześć imprez towarzyszących, czyli randka
w ciemno. Wyselekcjonowano trzech z metra ciętych jeleni, którzy walili
sobie w chuja ze wszystkiego i ze wszystimi. Jeden nawet za bardzo, w
związku z czym brzuch go rozbolał i musiał go zastąpić inny, jak się
okazało późniejszy tryumfator kompotu. Opuszczono big screen, za nim
stanęła foka i zadawała pytania. Ludzie z Alchemy cięli w chuja z The
Generatem, przy czym ten ostatni został raz wyprowadzony z równowagi, po
czym skoczył ze sceny na czyjś łeb i chyba wyprostował mu poglądy,
ponieważ dalej zabawa toczyła się już nieco spokojniej. Zwycięzca po
ujrzeniu wybierającej zawył, podbnie jak reszta tłumu, gdyż pani ta urodę
miała porównywalną tylko do Brzydszej. Jak jednak wiadomo darowanemu
koniowi nie zagląda się w zęby, więc gość pojmał laskę i poszli na
zaplecze. Szorowali równiutko i błyskawicznie byli za kulisami :)
Zagadnięty rano, co też tam robili udzielił wymijającej odpowiedzi. Z
poważnych źródeł jednak wiadomo, iż wyszło na to, że dziwka powiedziała,
że z małolatem tego nie zrobi (gość nie miał przy sobie dowodu, o ile w
ogóle miał) i skończyło się na wypiciu kawki i krótkiej pogaduszce na
zapleczu klubu. Kilkanaście minut później miały się odbyć kolejne
kompoty. Po wypiciu litra piwka z Viperem i pogawędce z Acrylem/AND
powróciłem do big roomu, gdzie znalazłszy sobie ciekawe miejsce blisko
sceny czekałem, podobnie jak i inni na kompoty. W decydującym momencie
zawiódł jednak rzutnik i z planowego rozpoczęcia wyszły nici. Kazano
ponownie stawić się do sali za kwadrans, by rzutnik ostygł. Mnie się już
nie chciało ruszać i te kilkanaście minet spędziłem na pogawędce z Setim i
Jacko (obaj of Mawi) na tematy tak ciekawe, jak np. w której dziesiątce
może być nasze grupowe interko (później było chyba siódme, albo ósme). Po
kwadransie ponowiono próbę odpalenia maszynerii, jednak i teraz zakończyła
się ona fiaskiem. Było około czwartej rano, więc zarządzono, że kompoty
odbędą się dopiero o siódmej. Gwizdy i fucki zagłuszyły ostatnie słowa
spikera. Cóż było robić przez ten okres czasu? Ludziska radzili sobie
różnie. Playstation po zakończeniu Tekken Compo schowano szczelnie w
sterówce, więc odpadła możliwość wyżycia się na boskim "WipeOut" lub
"Destruction Derby". Pozostało spanie lub lamerzenie się. Z możliwości
pierwszej skorzystało sporo osób, z drugiej zaś nieliczni. Ludzie, kurwa
ja wiem, że gry są fajne i w ogóle, ale czy musicie w nie grać na party?
Taki np. Drf/Venal zapytany dlaczego gra odparł "...bo co mam robić?"
Mhh... weź kij i w łeb się bij, chciałoby się powiedzieć. Czy wy
naprawdę nie macie znajomych, z którymi moglibyście porozmawiać,
powymieniać się doświadczeniami, wypić lub nawet pospacerować? Fakt, w
nocy drzwi klubu były zamknięte, ale pozostał tarasik z boskim basenem, do
którego na przekór burzom i na przekór wiatrom odlał się Qix/Flying Cows.
Potworzyły się grupy dyskusyjne, w których żywo omawiano ostanie
wydarzenia na scenie, spekulowano na temat wielkości wygranych i w ogóle
biadolono od rzeczy o wszystkim. Czasami ktoś zaszpanował, że ma
Blizzarda (hi Sharp!) i puścił jakieś high requirement demko, które
działało niezwykle płynnie. Ja momentami wrzuciłem moduł będący konwersją
kawałka The Prodigy, czym szczególnie rajcował się Mr.Uhu/Scum (hi m8!).
Czas minął szybko, jedna część osób nie wytrzymała próby czasu i pojechała
do chaty. Pojeby, of coz. Ale chuj w dupę Stefce, jak się ruchać nie
chce, prawda?
Wreszcie nadszedł ten moment. Rozbudzeni ludzie [hi Scraby, byłeś
normalnie bosko rozczochrany :) ] ruszyli tłumnie w kierunku big roomu.
Ktoś mi zajął miejsce z poprzednich kompotów, więc delikatnie, acz
stanowczo został wyproszony. Odszedł z groźbami na ustach, lecz nie miał
czasu/siły/fuduszy/zbyt wielu znajomych by je spełnić. Najperw były
kompoty na peecee. Poziom był tragiczny, może jedynie poza dwoma efektami
w dwóch różnych demkach. Dress totalny. Z poczynionych obserwacji
wynika, że scena pecetowa to jedynie byli Amigowcy, którzy nie mogą się
obejść bez pomocy obecnych posiadaczy przyjaciółki. W wyniku tego grafiki
tworzy Lazur, muzykę eXTenD, a desingu brak. Ot, chaotycznie zrzucona
kupa efektów znanych od dawna na Amy.
Wreszcie nadszedł moment kompotów Amigowych. Na początek było demo kompo.
Obawiano się jednego - nie przegrać z chujowym demkiem typu "Tear down the
wall". Obawiano się też nowego demka Musashiego, które to miało rzucić
wszystkich na kolana, jak wyraził się Docent/Union zagadnięty dzień
wcześniej na warszawskiej Starówce. Pierwsze poszlo demko "Cake" grupy
World Fantasies. Amos, Amos, Amos i to w najciemniejszym, najbardziej
chujowym wydaniu. Chujwe efekty, drętwa muzyka i żadan design. Gość zza
kosolety w połowie spytał, czy przerwać ten gniot, na co wszyscy zgodnie
przystali. Potem było demko "Embraced" grupy Floppy. Najlepsze polskie
demko, jakie zrobiono do tej pory, późniejszy laureat drugiego miejsca.
Światowe efekty, światowy design, daleko w przodzie przed polską
konkurencją. Po nim puszczono produkcje Venus Arts (całkiem przyjemne
demko - "Evil Empire") i Dinx Project ("Overhead" z wielką, efektowną
animką i średnimi efektami). Potem była bardzo oryginalna demonstracja
grupy Venture zatytułowane "Strange Days". Najpierw film sensacyjny a`la
Pulp Fiction, potem zajebisty design i średnie efekty. Po nim wszyscy
zamarli. Na big screenie działy się rzeczy niezwykłe - boskie efekty,
czadowy design i kuhl muzyka. W pierwszym momencie myślałem, że to demko
Musashiego i że będzie po zawodach. Okazało się jednak, że taką jazdę
zafundowali zebranym Węgrzy z grupy Impulse. "Muscles" rozjebało
wszystkich. Przyjechali, wygrali i zabrali się z powrotem. Na spokojnie
w domu demko to okazało się jednak kolejnym hitem pisanym pod big screen z
dużymi pikselami i potrzebującym konkretnego Blizzarda do zabawy. Po nim
było kilka crazy demek, między innym gniot Lamesofta i poważne demko
Frrezers zatytułowane "Hyper". Freezers działają chyba jedynie za sprawą
Dave`a, bo poza powiększaniem memberlisty o kolejnych obcokrajowców
niczego nie robią. Sam Dave zaś działa za trzech i należy mu się za to
chwała. Demko zaś stało na wysokim polskim poziomie i na niskim
światowym. Na samym zaś końcu poszło to, czego się obawiano - demko
"Yacdt!" by Musashi. Na spojonie patrząc nie było złe, lecz przy
"Muscles", "Embraced" i "Strange Days" wypadło słabo. Tak więc świat
przegonił Musashiego i grupa Union straciła chyba ostani atut w walce o
wygrywanie parties... Acha - było też ciekawe demko Water Closet Design
pt. "Kto ukradł babci lakry?" - muza diskopolo i efekty typu Gouraud z
Phongiem w jednym. Zebrani mieli niezły ubaw.
Teraz zapytanie - dlaczego nie puszczono demek z katalogu "crazy". W
stuffie spreadowanym ludziom po party było tam kilka demek na boskim crazy
poziomie, a mimo tego nikt tam nie zajrzał. Na moje pytnie dlaczego,
organizatorzy nie udzelili żadnej odpowiedzi. Strach? Obawa przed
skandalem (Kwaśniewski jako Dresiarz)? Nic sensownego, żadne wyjaśnienie
nie przychodzi mi do głowy... Jednak te demka rozeszły się najlepiej,
szczególnie po giełdzie komputerowej (hi Def!) na ulicy Grzybowskiej.
Potem jeszcze było C=64 demo compo, lecz mając na uwadze strasznie chujowe
produkty na tę platformę przedstawione na Polish Summer`96, darowałem
sobie tę część rozrywki udając się na pogawędkę z Revisq/AND,
Pickpokiem/SCM, Yesusem/CDS, Defem/FLP^ERD i Iglem/CDS, która upływała
przy wersji acid utworu "Firestarter" by The Prodigy płynącego z
ustawionego nieopodal jamnika, będącego własnością Kogoś (hi Ktoś!).
Oczywiście trzodzono na maksa (rzut puszką po konserwie z całej siły w
szybę, by sprawdzić, czy wytrzyma nacisk. I wytrzymała, of coz :))
Pozostało tylko oczekiwanie na wyniki końcowe. Ludzie wynosili się tak
szybko, ża na wręczeniu nagród było raptem z osiemdziesiąt osób. Tak,
tylko tak nieliczna jest prawdziwa scena. Reszta to dupki lub typowi
giełdowi poszukiwacze świeżynek. Żałosne, lecz prawdziwe to stwierdzenie
... Tylko osiemdziesiąt - sto osób na prawdziwej polskiej scenie... Na
podium wyszedł Root, na big screenie puszczono naprędce sklepane na
Cygnusie wyniki. Root żalił się, że zostali postawieni jako organizatorzy
wobec faktu dokonanego i takie tam, skutkiem czego wyszli prawie na zero
(coś dostali) i że gdyby nie sponsorzy, to by musiał sprzedać Hondę (Def,
kojarzysz ten motyw?). Jak zwykle nie wie, czy za rok będzie Intel (rok
temu też nie wiedział), bo to się staje coraz mniej opłacalne. A może coś
od siebie, a nie tylko organizacja, żeby nabić sobie kabzę. Fuj, panowie
materialiści, fuj podwójny! Myślę jednak, że nie wyszliśce po fakcie z
pustymi rękoma i zmontujecie Intel Outside 4 w 1997 roku, bo nikt, tak jak
wy jeszcze ludzi na scenie nie bawił :)
pozdrowieniami dla kontaktów fan tej imprezy -
Ctp/Mawi^amF^Squeezers