The Party 1995
Mimo szeroko zakrojonego spisku wykładowców i lektorów akademickich
mających na celu zatrzymanie mnie ogromem nawarstwionego materiału
sesyjnego w domu tego roku w dniach od 27-go do 29-go grudnia 1995 roku,
ja, ślązak z urodzenia i antykatolik (przez pewne gremia zwany
neopoganinem) z wyboru, wyruszyłem w krucjatę przez dwa kraje i z
powrotem. Celem moim jak każdy zdążył się już domyślić było miasto
położone w kraju znanym z prężnego propolskiego ruchu zwanego "Polka
Brothers", oraz z wielu pornioli. A imię jego czterdzieś... ehm Dania,
zaś miasto to Fredericia (or something).
Po dramatycznym, doniosłym i pełnym suspensu wstępie następuje niezbyt
długi i przeciętny raporcik. Podobnie jak w zeszłym roku grupa ludzi pod
Norby'ego (tym razem) przewodem, ale ze znacznym wkładem organizacyjnym
Pythona (za co należą mu się wielkie dzięki), ruszyła białym Fordem
Transitem na podbój Danii. Może wymienię skład owej grupy, aby wszystko
było jasne, a więc: Norby of TRSI, Shaq (vel Czesław) of Norby, Scorpik
of Absolute!, Qba of Nah-kolor, Dreamer of Nah-kolor, Unreal of Pulse
(pc), Gandalf of Color (pc), oraz moja niżej podpisana skromna osoba. W
tym roku w Danii zdecydowało się pojawić o wiele więcej ludzi z Polski
aniżeli poprzednim razem, wymieniać ich wszystkim nie będę, gdyż byłoby
to rzeczą zgoła karkołomną, a równocześnie naraziłbym się na niechęć
tych, których, nieumyślnie, mógłbym pominąć. Z moich szacunków wynika że
w tym roku w ten czy inny sposób pojawiło się w Danii około 30 osób z
Polski. Znaczny to postęp w porównaniu z poprzednim party.
Moja podróż rozpoczęła się wieczorem dnia 26 grudnia, kiedy to spod
katowickiego dworca, wyruszyłem samotnie wraz z kierowcą w drogę, która
zaprowadzić nas miała do Wrocławia. Około pierwszej godziny dnia
następnego do małego i jak dotąd przestronnego Forda wdarła się
bestialsko siódemka podejrzanych typów, których wymieniłem nieco
wcześniej. Skład ekipy był wybuchowy (dwóch pecetowców inside), ale na
szczęście byli to ludzie na poziomie, więc obyło się bez większych spięć
na tle ideologicznym - impreza zapowiadała się bombowo. Po dość długiej
i nużącej podróży około godziny 14.00 wysiedliśmy na parkingu przed
Margerithehallen Fredericia gdzie odbywało się party. Z zewnątrz
wydawało się, że to miejsce nie ustępuje wielkością halom w Herning
jednak, po wejsciu i spenetrowaniu całego partyplace okazało się, że jest
o połowę mniejsze.
Organizacja w porównaniu z zeszłorocznym party znacznie się pogorszyła, a
mimo to była daleko przed najlepszym polskim party, którym dla mnie
ciągle jest pierwszy Intel. Więc po pierwsze był tylko jeden bar, w
którym można było naładować się paliwem (czyli żarłem oraz napojami)
jednocześnie można tam było osiwieć przeliczając ile kasy tam się
zostawia. Klasyczny przykład, porcja frytek jakieś 150g jak sądzę, w
przeliczeniu kosztowała około 6,5 zł. Jednocześnie duńczycy to bardzo
naiwni i ufni ludzie, do takich frytek można było sobie wziąć kupę
różnych dodatków co zawsze skwapliwie czyniłem. Zresztą nakręciliśmy z
Norby'm o tym film (miał ze sobą kamerę), więc można to zobaczyć na
własne oczy. Były też pomniejsze kioski (wg. duńczyków były to
"bistra") z drobniejszymi przekąskami i słodyczami. Z obowiązku
wymieniam również ubikacje, jak zwykle czyste i zaopatrzone w mydła w
płynie, suszarki oraz papier toaletowy. Telefony były też, ale już w o
wiele mniejszych ilościach co sprzyjało powstawaniu dość sporych kolejek,
jednak mimo tego były one sprawne czyli łączyły z wszystkimi niemal
miejscami w Europie. Można było również nabyć koszulki z nadrukiem The
Party i cienkim rysuneczkiem, tym razem nie było ani czapeczek, ani
plakatów, jednak nikt się tym zbytnio nie przejmował. Były przeróżne
crazy composy typu Coca-Cola Crash (kto najszybciej wyżłopie litr tego
kwasu i zniszczy sobie żołądek :-)... zwycięzca długo nie utrzymał tego
napoju w żołądku i jeszcze przed wręczeniem nagrody rzygnął obficie do
uprzednio przygotowanego przez organizatorów worka), czy Big-Mac crash
(ludzie zamiast się ścigać, to spokojnie zaspokajali głód oszczędzając
pieniądze... sam żałowałem, że się nie zgłosiłem może jeszcze bym
wygrał...). Przy wejściu do głównej hali urządzono punkt kontrolny gdzie
co głupsi frajerzy dali się zaprosić grzecznie przez jednego z
organizatorów i przeszukać swoje manatki. Jak taki gość na mnie zakiwał
palcem to go zignorowałem i szybkim krokiem zniknąłem w tłumie. Do Danii
wwiozłem dziesięć dużych puszek Żywca (kupionych kilka dni wcześniej w
Żywcu). Po drugiej stronie punktu kontrolnego były miejsca na stoiska
dla firm. Można tam było pograć sobie w jakichś wirtualnych okularach w
doomy i inne śmieci, poza tym swoje stoisko miała tam firma TRSI Recordz
gdzie można było kupić sobie kompakty CNCD (boskie...) oraz najnowszy
Cyberlogik 2.00 (gdzie pomiędzy Heatbeat'em i Groo umieszczono także dwa
utwory Scorpika). Wieczorem czynna była znana z poprzedniego roku gra
wirtualna gdzie wyposażeni w karabiny, oraz specjalne tarcze na brzuchu i
plecach zawodnicy biegali po jakimś labiryncie i do siebie strzelali.
Zorganizowano także rave-party, co śmieszniejsze zrobiono to w
sleeping-hall'u, odbywało się to w głębokiej nocy i trwało dobre kilka
godzin. Ci którzy w tym potwornym hałasie zdolni byli zasnąć z pewnością
nie byli istotami ludzkimi. Sam repertuar był mocny i ostry, ci którzy
spodziewali się jakiegoś kiczu typu Scooter czy inne tałatajstwa byli z
pewnością zdziwieni, czad to był przeogromny, waliło i dudniło tak mocno
że można było to wyczuć wszystkimi wnętrznościami. Szkoda tylko że
takiej muzyki w Polsce nie sposób nigdzie dostać. Poza tym odbyły się
również dwa inne koncerty na głównej scenie przed big screen'em. Jeden
to... o boże co za pasta... gościu wydzierał się jak głupi śpiewając
"hity" takich idoli jak A-ha, Seal i innych których nawet nie pamiętam
(wszędzie było go słychać, ale na szczęście im dalej od sceny tym
słabiej), drugi natomiast to już był naprawdę udany występ, pecetowski
muzyk Gatekeeper grał swoje kompozycje stworzone na profesjonalnym
sprzęcie, muzyka była przykurwista, psychicznie pociągała po mózgownicy
(ja bardzo przepraszam wszystkich profesjonalistów za tak amatorskie
określenia w stosunku do tej muzyki, ale nie znając się na niej
dostatecznie dobrze obawiam się, że przyporządkowanie jej do jakichś
konkretnych nurtów mogłoby sprawić mi niejakie trudności a z pewnością
wprowadzić wielu z Was w błąd, piszę po prostu co czułem słuchając jej i
tyle powinno Wam wystarczyć). Niestety zabrakło tego roku laser-disc
room'u czyli kina gdzie puszczano filmy z kompaktów i to moim zdaniem był
bardzo poważny mankament, gdyż były okresy kiedy można się tam było mimo
wszystko zanudzić na śmierć, w tamtym roku można było sobie dokładnie
zaplanować, że na ten, a ten film (była wywieszka z programem) sobie
pójdę i w ten sposób zapełnić sobie wolny czas. Tegoroczne party było
krótsze o jeden dzień i myśle, że to był jeden z nielicznych dobrych
pomysłów organizatorów, bo jeżeli w tamtym roku tego dodatkowego dnia w
zasadzie nie zauważyłem (z braku czasu na nudę) to w tym roku były okresy
kiedy już mnie chuj tam strzelał. Z uwagi na ten skrót postanowiłem, że
postaram się przez te dwa dni nie spać, gdyż spanie wydawało mi się mimo
wszystko zbytnim marnowaniem czasu w odniesieniu do ceny wstępu (drożej
niż w zeszłym roku - w okolicach 100 zł) mimo tych postanowień zmogło
mnie pierwszej nocy, ale tylko na pięć godzin. Byli też tacy którzy
utrzymywali się w stanie wertykalnym za pomocą różnych środków jak na
przykład Red Bull (Gandalf) czy amfa (Kostek)... Pececiarstwo, tym razem
było ich bardzo dużo, może nawet więcej niż nas. W każdym razie
tendencja jest niestety zwyżkująca...
Teraz opiszę może pokrótce jak wyglądały composy. Music compo (4
channel) różniło się znacznie od zeszłorocznego. Nagłośnienie było
całkiem dobre choć więcej do powiedzenia mieliby sami muzycy, mimo to
błędem było ulokowanie się bardzo blisko big screen'u, tak jak ja to
zrobiłem, gdyż siedząc zbyt blisko olbrzymich kolumn dźwięk dla mnie
tracił na jakości, poza tym nie dość tego, iż usiadłem blisko to jeszcze
raczej po lewej stronie co sprawiało, że kanał lewy zagłuszał prawy, ale
mimo wszystko to nie wpływało w sposób bardzo znaczący na odbiór. Główna
różnica polegała na big screen'ie, tam nie działo się nic prócz
zmieniających się plansz z numerami utworów, a i te zmieniały się dość
dowolnie, chyba kolega odpowiedzialny za tę robotę przysypiał nieco, bo
zdarzało się że numery zmieniały się w środku następnego utworu co mogło
wyrywkowego uczestnika composa nieco wprowadzić w błąd. To co mi się
najbardziej nie podobało: brak pełnej informacji o module, może
niektórzy pamiętają z mojego zeszłorocznego raportu, że bardzo
zachwalałem to posunięcie organizerów. Tym razem odstąpiono od tego,
zero tytułu, zero ksywy autora, tylko numer. Dla mnie wprowadza to tylko
chaos i bałagan podczas samej czynności głosowania. Druga rzecz to nudny
obraz na big screen'ie, w tamtym roku dawali jako podkład film nakręcony
kamerą z jadącego samochodu co niektórym utworom dodawało odpowiedniej
atmosfery... ale to tylko subiektywna ocena. Polskie akcenty to jak
każdy się orientuje Scorpik (moduł wystawił za niego Unreal, choć
niepotrzebnie gdyż można było brać udział jednocześnie w 4 channel i
multichannel compo - przykład: Lizardking), Spiryt, oraz Dreamer. Na
multichannelowym composie nie byłem, nawet nie pamiętam z jakiego powodu,
chyba z kimś w tym czasie konferowałem, ale prawdę mówiąc nie żałuję...
Następne było intro compo i tu po raz pierwszy zwróce uwagę na pewien
istotny fakt, amigowskie intro compo odbyło się chyba około godziny 8
rano (sic!), kiedy większość zmożona przez sen kimała w sleeping hall'u.
Ja sam morderczą siłą woli poderwałem się po bodajże czterogodzinnym śnie
i zasiadłem przed big-screen'em, nie widziałem kilku pierwszych inter, a
z samej projekcji innych też niewiele pamiętam bo cały czas walczyłem by
nie zasnąć. Natomiast pecetowskie intro compo odbyło się około godziny
16-tej, czyli w czasie jak najbardziej dla takiego composa odpowiednim...
Przecież to skandal! Jawna dyskryminacja! Ja rozumiem dominację peceta
na raczej pecetowskim Assembly (choć wczesne Assembly pozbawione były
tego pryszcza), ale na tak rdzennie amigowskim party jak The Party jest
to dla mnie rzeczą nową i niepojętą. Panowie i Panie (może też) tu się
dzieją rzeczy niedobre. Jeśli chodzi o wrażenia na temat samych introsów
to wyszło kilka bardzo dobrych rzeczy choćby zwycięskie intro zmontowane
w kooperacji Polki Brothers z Artwork'iem (może będzie z tego jakaś stała
współpraca owocująca takimi hitami jak znane wszystkim releasy
TSL&Crionics, czy też CNCD&Parallax), warto też wspomnieć o drobnym
polskim akcencie jakim było intro grupy Venture które jednak nie zaszło
wysoko, a mimo to wyprzedziło takie grupy jak Passion, czy Abyss.
Przejdźmy więc dalej... Nie wiem czy chronologicznie było to właśnie
tak, ale teraz opiszę 4k intro compo. Tu w zasadzie były tylko dwa intra
bo reszta to były śmieci. Artwork i Freezers bo o nich mowa, pokazali
jak dobre 4k intra można robić... Znaczna przewaga jednak była po
stronie Niemców, a raczej samego Azure'a który do tego czterokilowego
intra powsadzał takie efekty jak na przykład phongi i inne cuda, a nawet
wygenerował coś na rodzaj jednostajnego dźwięku, który choć trochę udawał
muzykę... Potem pokazano graphics compo, co śmieszniejsze zrobiono to w
dzień tak, że wszystkie obrazki były niewyraźne i blade, oczywiście
projekcję powtórzono i tu znowu coś znajomego, bowiem za pierwszym razem
zaprezentowano obrazki po selekcji, a za drugim wszystkie obrazki
wystawione. Nawet za pierwszym razem wszyscy wiedzieli dokładnie która
grafika wygra, każdy chyba zwrócił uwagę na brawurową impresję
wytatuowanych piersi Cindy Crawford Danny'ego :)))... Ciekawostką było
sporo obrazków polskich grafików mimo, iż większość z nich nie była
obecna na party, za to pojawili się nowi wspaniali współautorzy tacy jak
Scorpik, Dreamer czy Shaq... Ciekawostka: obrazek Lazura i (w domyśle)
Dreamera pokazany został dopiero w drugiej serii, a mimo to zajął pozycję
w pierwszej połowie stawki, Lazur popełnił błąd wystawiając akurat ten
obrazek, niewątpliwie znakomity, ale nie na big-screen i competition.
Miałem okazję oglądać obrazek Lazura do dziesiątego numeru RAW'a i
stwierdzam, że gdyby wystawiono ten właśnie obrazek zaszedłby on o wiele,
wiele wyżej. Z innych ciekawych pozycji osobiście wyróżniłbym grafikę
Oxide'a (naga paniena przejechana przez samochód), oraz Rodney'a obraz
pod tytułem Climber. Jeśli chodzi o polskie pictury to najwyżej, bo na
ósmym miejscu uplasował się Rygar i Scorpik (nienajgorszy, dobrze się
prezentował na big-screen'ie) oraz na miejscu 19-tym obrazek Yogi (udany,
w specyficznym stylu Yogi). Ostatnia rzecz jeśli chodzi o gfx compo,
wspaniały podkład muzyczny w czasie projekcji, bezskutecznie usiłowałem
się dowiedzieć kto tak gra... Straszne delaye były, cały wcześniejszy
program wziął oczywiście w łeb i informacje o coraz to nowszych terminach
composów wyświetlano cały czas na big-screen'ie. Pecetowskie demo compo
odbyło się... i tu spore zaskoczenie, o godzinie 0.00 czyli tej
najlepszej dla demo compo, wszyscy byli na nogach, pełne zainteresowanie
i uwaga. Na tym composie były tłumy. Przyznam się, że z pewną dozą
zawiści spoglądałem na te demka, a przynajmniej na niektóre z nich.
Jednak szybkość i moc obliczeniowa staje się wiodąca w dzisiejszych
czasach, było sporo naprawdę ładnych raytracingów i kilka trzeba to
przyznać nowych efektów... Pleśniaki rozwijają się bardzo szybko i coraz
bardziej nas wyprzedzają, smutne to, ale teraz my musimy ich gonić.
Modlę się do moich pogańskich bogów o nową szybką Amigę, bo najgorsze
teraz to stanąć w miejscu. Gdzieś w okolicach pc demo compo odbyło się
wild compo. To było jak balsamik na moje zmartwienia, a tośmy im
pokazali, a tośmy pentiumowi w dupę natłukli, jak to sobie dzisiaj
przypominam to ciągle czuję ten czad. Chodzi tu o te wspaniałe demo
zrobione na A4000 060, Cybervision, Tocatta, 16mb i pewnie jeszcze jakieś
cuda, których już nie zapamiętałem. Konwencjonalne jak na demo zrobione
na takim sprzęcie wstawki przeplatane były urywkami filmu pokazującego
naturalną kolej rzeczy w naturze, czyli jak pecet trafia tam gdzie jego
miejsce czyli do piachu. Może pokrótce zrelacjonuję owe spoty filmowe -
pierw widzimy cała furę pecetowskiego sprzętu, od monitora przez
klawiaturę, elektronike aż po dyski, potem nagle jakby z nieba spada na
to wszystko potężny młot trzymany przez jakiegoś szczęśliwca. Widzimy
potem rozbijany monitor, miażdżoną klawiaturę, patroszoną elektronikę
czyli sam miodzio. Okrutne ciosy spadają na nieszczęsnego grzyba, aż do
momentu kiedy ktoś przynosi kanister i wylewa na niego jego zawartość.
Pecet płonie w oczyszczającym ogniu, plastyk się topi, farba skwierczy, a
dziatwa na widowni szaleje w ekstazie. Wreszcie na to ognisko ktoś
wypróżnia gaśnicę, widzimy dymiące zgliszcza i nagle z góry widać potężne
szczypce wielkiej kopary. Szczypce chwyciły dymiące szczątki i wrzuciły
je do jakiejś beczki tudzież wielkiego metalowego kubła. Jak już
wspomniałem przeplatało się to z fantastycznym demem okraszonym
niesamowitymi efektami, raytracingami i muzą. Było jeszcze jedno fajne
demo z Amisi, a raczej był to jeden wielki raytracing, pełen kult! Było
też demo z pentiuma 130, jakieś śmieszne chłopki zbudowane z kulek tam
były, wszystko poruszało się dosyć opornie, widać było jak się pentium
poci nad tym wątpliwej jakości ray'em. Nie dziwota, że wygrało demko
antypecetowskie. Nie wiem czy w Polsce jest ktoś kto mógłby odpalić to
demko i nawet nie myśle ile miejsca ono zajmuje, jednak dla tych którzy
koniecznie chcieliby sobie pooglądać to demko jak i każde inne z tego
party, znanych ludzi, trochę wygłupów, kupę śmiechu i w ogóle wczuć się w
atmosferę tego party to napiszcie do Norby'ego, on niemal wszędzie
chodził z kamerą i wszystko nakręcał, z pewnością nagra wam cały ten
film... na zasadach komercyjnych. Niestety na prawdziwym Demo Compo nie
było już tak wesoło. Po pierwsze dlatego, że odbywało się o czwartej
(sic!) nad ranem. Toż to jest skandal!!! Najważniejszy punkt tego party
odbywał się kiedy? Wtedy kiedy większość ludzi wymiękała ze zmęczenia.
Kiedy na pc compo przed big screenem ani szpilki nie dało się wcisnąć, to
na Demo Compo było ludzi o wiele mniej. Śmiem twierdzić, że demka
oglądała sama śmietanka, to byli prawdziwi maniacy Amigi (jak Norby,
który obok mnie twardo wszystko filmował), którzy nie mogliby opuścić
takiego eventu. Rozglądałem się dookoła i widziałem ludzi, którzy mimo
tego, że przez ostatnie 20 godzin nie spali wytrzymali do tej długo
odwlekanej chwili i byli to ludzie z Polski, Niemiec, Danii czy Szwecji i
tych ludzi łączyło ich przywiązanie do komputera którego nazwę wszyscy
znamy, który przetrwał śmierć swojej firmy, który ciągle znosi ataki
przemądrzałych ignorantów, który ciągle jeszcze nie wyszedł na prostą.
Gdy tak patrzyłem co pewien czas na tych ludzi zebranych wokół mnie,
naprawdę się wzruszyłem, mimo zmęczenia, nieprzychylności organizatorów,
mimo wszystkich przeciwności twardo siedzieliśmy i reagowaliśmy z
entuzjazmem na każdy wyjątkowy efekt, który nagradzaliśmy oklaskami, a
było takich momentów bardzo wiele. Wtedy i to nie po raz pierwszy
czułem, że tutaj te dwieście, trzysta osób zebranych przed big-screenem i
przy stolikach są naprawdę razem. I pomyślałem sobie, że dopóki
wszystkie osoby oddane Amidze będą trzymać się razem i będą czuć tę
wspólną więź, doputy nic Amidze nie grozi. I niech ci którzy chcą,
sprzedają Amigi i kupują sobie pecety, pozbądźcie się tych komputerów bo
nigdy na nie nie zasługiwaliście!!! Powiem jedno: ja swojej Amigi nie
sprzedam NIGDY! Ten kto jest zdolny powiedzieć to samo ma we mnie
przyjaciela. Howgh! Dobra, dość tych sentymentów. Wiadomo było od
początku, że CNCD wygrało więc jedyną zagadką były dalsze miejsca. Ja
osobiście na dalsze miejsca typowałem 2. Rage 3. VirtualDreams 4.
Essence. Muszę przyznać, że drugie miejsce Oxygene sporo mnie
zaskoczyło. Co mnie jeszcze bardziej zaskoczyło to ósme miejsce demka
grupy Spoon, przecież ta kicha to do pierwszej piętnastki się nie nadaje.
Poza zwycięskim demem, które się wyróżnia znacznie to poziom był dosyć
wyrównany, nie zawiodły sztandarowe grupy takie jak Polka Brothers,
Stellar czy spisane już na straty Virtual Dreams. Cieszył mnie wysoki
poziom dema Rage'ów, od kodera, a także współautora muzyki Spirou
dowiedziałem się, że demko w zasadzie nie było skończone, ale spodziewali
się nieco wyższego miejsca niż 14-te. Ja jak wiecie również. Bardzo
dobre demo wydała grupa Mystic, niestety nie była to polska sekcja...
Nie obyło się bez małego skandalu, organizerzy tak bardzo przestrzegali
deadline'ów, że kiedy członkowie grupy Impulse oddawali swe demo w
kilkadziesiąt sekund po deadline, ich produkcji nie przyjęto, moim
zdaniem jest to co najmniej śmieszne. Owo demko nazywa się Storm i mam
je dzięki Scorpikowi który ma znajomego w tej grupie, muszę przyznać, że
to demko jest ZAJEBISTE, może nawet na pierwsze miejsce, w każdym bądź
razie powinno być przynajmniej w pierwszej trójce... Demko zajmuje 5
megabajtów na twardym, ale naprawdę warte jest tego miejsca... I znowu
polskim akcentem na tym competition było demko grupy Anadune wystawione
przez Norby'ego, sam początek był naprawdę dobry, ale szkoda że tylko
początek...
Po composach około piątej nad ranem poszliśmy z Norby'm zgrywać stuffy,
co dało nam okazję poznania kilku znanych ludzi, podczas zgrywania demka
CNCD pogadaliśmy sobie na przykład z Juliet'em, jednym z coderów tego
demka. Demko Essence wręczył nam Virgill, który chodził z naręczem
dysków i rozdawał zainteresowanym, produkt Stellaru udostępnił nam Mac,
zaś Oxygene zgraliśmy od Clawz'a, niestety nie udało się nam znaleźć
nikogo z Rage, ani Virtual'ów tak więc do domu wracaliśmy bez tych demek.
Zanim jednak wracaliśmy odbyła się ceremonia ogłoszenia wyników. Chyba
wszyscy Polacy zebrali się pod samym big screenem i w momentach wręczania
nagród polskim produkcjom wszyscyśmy wstawali i chórem odśpiewali
"Jeszcze Polska nie zginęła..." - to było naprawdę fajne. Takie momenty
były dwa: kiedy Freezers'i odbierali drugą nagrodę za 4k intro i kiedy
Unreal odbierał pierwszą nagrodę zamiast Scorpika. Po rozdaniu, wszystko
powoli pustoszało, ludzie wyjeżdżali... Myśmy także się powoli zbierali
pożegnaliśmy się nawzajem i wsiadłszy każdy do własnego środka lokomocji
wyruszyliśmy w drogę powrotną do Polski. Reasumując, było to
niewątpliwie najlepsze party na jakim byłem w minionym roku, lecz mimo to
było słabiej zorganizowane niż rok wcześniej. Może na koniec przytoczę
cytat jednego z ludzi odbierających nagrody: "Byłem tutaj pięć razy, od
1991 roku aż do 1995 roku i chcę powiedzieć, że wśród tych pięciu to było
najgorsze party. Dziękuję". Chciałbym aby kiedyś takie złe party było w
Polsce...
Bodzio/The Edge
(cyberlogik)
P.S. Korzystając z okazji pragnę pozdrowić wszystkich z którymi byłem na
tym party i wszystkich których tam spotkałem, a w szczególności:
Norby'ego, Spiryta, Nostera, Scorpika, Yogę, Haka, Unreal'a, Gandalfa,
Shaq'a, Bzyka, Qbę, Dreamer'a, Marsa, Dave'a, Kostka.