COPY PARTY W BYDGOSZCZY
Dnia 12-13 listopada 1994 roku w wielce wspanialym i cudownym mieście
odbyło sie największe i najwspanialsze Copy Party w historii Polskiej
Sceny Amigowskiej!
Te powyzsze zdanie to był największy blef na jaki było mnie w tej chwili
stać. Dlaczego? Otoż właśnie jestem wielce wkurwiony i dosłownie krew
mnie zalewa z powodu wspaniałej organizacji tejże imprezy! Tak prawdę
mowiąc to te dwa pierwsze akapity piszę już po raz drugi pod rząd, gdyż
poprzednim razem nie zdażyłem nawet zgrać tego textu, a już "wspaniali
o(n)rganizatorzy" przewidzieli tą sytuację i wspaniałomyślnie wyłączyli mi
prąd (zresztą nie po raz pierwszy, a sytuacje takie zdarzają się średnio
co 20 min...)... Czyżby w Bydgoszczy panował obecnie kryzys energetyczny?
A może grupa TILT obawia sie wzrostu produktywności przed compotami?
Zacznijmy jednak może od początku...
Drogi na Party Place nie będę tutaj niepotrzebnie opisywał i by nie
zanudzać, wspomnę jedynie, że z powodu jakości usług świadczonych przez
Polskie Koleje Panstwowe do Bydgoszczy przybyliśmy o dość dziwnej porze,
tzn. około 4 rano. Dość długi czas zajęło nam dotarcie na Party Place,
gdyż podczas całej naszej wędrówki po Bydgoszczy nie napotkaliśmy
dosłownie żadnej nawet najmniejszej wskazówki dotyczącej drogi w kierunku
Party. Na szczęście jednak udało nam się jakoś bezpiecznie dotrzeć na
Party i pełni obaw stanęliśmy przed drzwiami Bydgoskiego Technikum
Kolejowego. W tym momencie spotkała nas pierwsza i zarazem ostatnia
przyjemna niespodzianka. Otoż ogromne było nasze zdumienie bo drzwi budy
okazały się otwarte! No cóż, euforia nasza nie trwała zbyt długo, gdyż
mimo wcześniejszych zapowiedzi o cenie wstćpu (90 tys.) okazało się, że
opłata wzrosła do 120 tys. Jednak raz się żyje. Zapłaciliśmy, weszliśmy
(a raczej chcieliśmy wejść, jednak droge zastąpił nam głupkowaty misio o
pucołowatej pseudo twarzy). Po wysłuchaniu porcji głupawych dowcipów
ruszyliśmy dalej na podbój tzw. AULI. Aula ta, jak sie okazało, była to
zwykła tyle, że trochę większa klasa szkolna. Nie przejmując się zbytnio
ogromem przestrzeni jaką udostępnili nam organizatorzy, w strasznym ścisku
rozłożyliśmy sprzęt i ochoczo zabraliśmy się do roboty. Niestety, nasza
praca była ciągle urozmaicana przerwami w dostawach prądu. Chudy i Bułka
tak bardzo popadli w samozachwyt, że w końcu wyłączyli prąd w całej szkole
symulując kłopoty techniczne. Po ciężkich bojach "usterka" została w
końcu usunięta i udało nam się znowu wpakować przed komputery.
Tymczasem organizatorzy wykańczali przybyłych coraz to nowymi porcjami
hałasu (wg. nich była to "muzyka"), które skutecznie, maxymalnie
utrudniały wszelkie próby przeżycia tej katorgii. Niektórzy radzili sobie
za pomocą języka migowego i innych braili, lecz organizatorzy wpadli na
oryginalny pomysl zatuszowania swoich nieudolności wyświetlając na Big
Screenie reportaż z poprzedniego party Intel Outside I. Jak wszystkim
doskonale wiadomo, na party tym został zarejestrowany występ
"niespodzianki". Aby urozmaicić nam życie organizatorzy zdecydowali się
na "lekkie" wkurwienie publiki przerywając pokaz w najbardziej
podniecającym momencie (czyli tuż przed strip-teasem). Publiczność rzecz
jasna nie pozostała dłużna i w swym zachwycie obdarowała panów z Tiltu
dużą ilością wszelkiego rodzaju fucków, gwizdów i kurw pod ich adresem.
Jednak plan zajęć udał się organizatorom i niektórzy ludzie byli już lekko
wkurwieni na całą imprezę.
Tymczasem nadeszła pora na music-compo. Wszyscy zajęliśmy miejsca i z
niecierpliwością czekaliśmy na wyniki selekcji. Dopuszczonych zostało 14
modulow z 71 zgłoszonych. Niestety, skład komisji oraz sposob prowadzenia
selekcji nadal pozostają owiane tajemnicą. Akustyka sali nie była
wprawdzie najgorsza, ale jednak pozostawiała wiele do życzenia. Ale
poziom prezentowanych prac zabił wszystkich słuchających. Zaledwie nikły
procent całości nadawał się do posłuchania.
Nastepnym compotem było intro-compo. Nowością było wprowadzenie po raz
pierwszy intra 64 kilowej długości. Wywołało to pierwsze większe
nieporozumienia, gdyż niektórzy niedoinformowani koderzy usilnie starali
się skranczować swoje prace poniżej 40 kilo. Następnym nieporozumieniem
był sprzęt na którym organizatorzy postanowili pokazywać wystawione
produkcje. Miała to być Amiga 1200 + 4 mb fastu. Niestety coniektóre
grupy były niemile zdumione, słysząc o tym fakcie. Mam tu na myśli przede
wszystkim grupę Obsession, która z braku takiego sprzętu dopiero tuż przed
deadlinem dowiedziała się, że ich produkcja nie działa na Amidze z fastem.
Niestety czasu pozostalo już niewiele, więc powiedzieli panom z Tiltu, że
chcą by ich intro było puszczane na gołej A1200. Jednak organizatorzy nie
chcieli nawet o tym słyszeć i powiedzieli tylko, że jeśli ich intro nie
działa na faście, to znaczy to że ich kod jest LAMERSKI, i że ten LAMERSKI
kod trzeba zmienić. To było już chyba lekkie przegięcie, nieprawdaż?
...ooo.... właśnie w tej chwili znowu przez jakieś 5 minut nie było
prądu. No, ale na szczęście text był świeżo nagrany i znowu mogę
kontynuować. Na szczęście po długich pertraktacjach organizatorzy
zgodzili się zmienić sprzęt na czas puszczania demek o innych wymaganiach
sprzętowych. Jednak ogólnie poziom prac był przeciętny. Produkcje nie
były złe, ale nie były też jakieś super.
Po intro-compo nastapił czas na gfx-compo. Big screen nie był wcale zły,
wiec nic nie stało na przeszkodzie by dobrze przyjrzeć się poszczególnym
obrazkom. Jednak w rzeczywistości było nieco inaczej. Otóż gość
wyświetlający obrazki po pierwsze często się mylił i pokazywal po 2 razy
ten sam pic, a poza tym nikomu nie chciało się czytać numeru danego
rysunku. W efekcie powstało lekkie zamieszanie i przynajmniej ja (i nie
tylko ja) często nie mogłem się połapać jaki obrazek był pokazany i jaki
on ma numer. A jakość prac? Straszna. Podobało mi się dosłownie okolo 5
piców, a najlepsze były autorstwa Yogi i Lazura. Reszta to totalny syf za
przeproszeniem...).
Podobna jakość była zaprezentowana na ray-compo, lecz z tą różnicą, że
tutaj nie podobał mi się ani jeden z rayów. Ani jeden. I to nie tylko ja
jeden byłem tak zawiedziony jakością raytrackingów.
Wreszcie nadeszło to, na co wszyscy czekali z największą niecierpliwością,
czyli demo-compo. Ogólnie zostało wystawionych 14 dem i wg. mnie
prezentowały, mimo że bardzo zróżnicowany, to jednak wysoki poziom.
Szczególnie podobały mi się produkcje grup Freezers i Damage. Niestety
grupa Damage trochę przesadziła tym razem i ich demo działa tylko na
Amidze 1200 + 4mb fast + HD. Jednak produkcja Freezersów działa na
standardowej A1200 i... prezentuje się fantastycznie. Niestety w chwili
kiedy piszę ten text, nie znam jeszcze wyników party (a demka widziałem
tylko raz na big screenie), wiec trudno mi cokolwiek na ten temat napisać.
Z tego powodu recenzje dem pozostawiam innym osobom, a sam zajmę się może
organizacją samej imprezy.
Jak była organizacja? Żadna. Tak, to prawda. Organizacji po prostu
wcale nie było! Na początku wprawdzie starali się chociaż zachowywać
pozory i chociaż im to kompletnie nie wychodziło, to jednak starali się
cokolwiek zrobić. Jednak pod koniec Party (właściwie to to wcale nie było
pod koniec imprezy, bo zaledwie po zakończeniu kompotów(!)) organizatorzy
zwinęli manatki i... zwiali! Zwyczajnie nawiali! O ich obecności w
szkole świadczyły jedynie regularne braki w dostawie energii do naszych
Amig. I tak oto pozostaliśmy w "auli" sami, jedynie z komputerami bez
prądu.
UNHOLY / THE EDGE