KTS - ATD - G-F COPY PARTY - RAPORT
```````````````````````````````````
Jak na każdą podróż przystało, nie obyło się bez różnego rodzaju
mniej czy bardziej nieprzewidzianych problemów. Ale zacznijmy od
początku.
Pierwsze zaproszenie które otrzymaliśmy, było oczywiście od Ninji, z
którym Phobos utrzymywał kontakt. Było to jakieś trzy tygodnie przed
party. Po kilku dniach nadeszło kolejne zaproszenie, tym razem od
Rafa, który oprócz informacji co, gdzie, kiedy, jak starannie
wykropkował na zrobionej przez niego mapce drogę od Dworca Centralnego
do budynku, w którym miała odbyć się impreza. Po dwóch tygodniach
teoretycznie wiedzieliśmy, ile osób ma jechać, a mianowicie: z Future
Vision Larsen, Phobos, Slayer; z Beta Team CBM80, Gonzik, Gunman'71; z
Rockers Team mięli wyruszyć Maffin i Falcon oraz paru niezrzeszonych
ludzi jak Jarek. Wszystko byłoby pięknie i gładko, gdyby nie nastał
piątek - dzień przed wyjazdem.
Z samego rana przywitał wszystkich deszcz co było zapowiedzią
niewątpliwie ciekawego dnia. Po południu, kiedy już wszystko było
ustalone a bilety kupione, dokładnie jedenaście godzin przed odjazdem
okazało się, że człowiek, który miał zabrać sprzęt rozmyślił się i
zaczęło się robić coraz ciekawiej. Ostatecznie sprzęt wziął Gunman'71
(było to na siedem i pół goziny przed odjazdem). Nazajutrz, czyli
około godziny szóstej piętnaście zjawił się Larsen, który przybył
ostatni. Niestety, nie pojechał z nami Slayer, który chyba z nadmiaru
emocji w nocy dostał pokręcenia kiszek, z niewiadomych przyczyn nie
zjawili się także ludzie z Rockers Team i w końcu pojechało nas siedem
osób.
Jak to na nas przystało zajęliśmy cały przedział, więc nikt nam nie
przeszkadzał, a zresztą nikomu bym nie radził z nami jechaćá- po
pierwsze, że niewiele zrozumiałby z tego o czym mówiliśmy, a po drugie
przy mocniejszym chamowaniu pociągu bagaże naprawdę nisko latały, więc
ktoś nieprzygotowany na takie zjawisko naraziłby się na uderzenie
śpiworem w twarz, ewentualnie mógłby dostać plecakiem w zęby. Tak,
podróż upłyneła niezwykle ciekawie. Do Warszawy dojechaliśmy o godzine
dzewiątej dziesięć. Ponieważ na miejsce, czyli pod liceum im.
Hofmanowej dotarliśmy o dziewiątej trzydzieści, to w zależności od
punktu widzenia było albo za wcześnie, albo za późno. Za wcześnie
dlatego, że musieliśmy czekać do godziny dziesiątej na oficjalne
otwarcie Copy Party organizowanego przez G-Force, Action Direct i
Katharsis, a za późno dlatego, że grupy, które przyjechały znacznie
wcześniej zostawiły sprzęt na sali i znalazły schronienie w wewnątrz
budynku, a dzięki uprzejmości organizatorów niektórzy na dworze
szczękali zębami (trzeba przyznać, że na dworze wcale nie było
ciepło). No i jak na wszystko co polskie przystało, Mr.Root zaspał i
dopiero za dziesięć dziesiąta razem ze sprzętem nagłaśniającym
podjechał swoją Hondą pod szkołę. Ogólnie atmosfera była wesoło -
czająca, czyli każdy w swojej grupie był wesoły, ale także każdy
zachowywał pełną anonimowość, zdarzały się oszywiście wypadki
dosadniej przyjaźni, jak np. "Nie dostałem Fat Agnusa nr.6!", "Mam,
k***a!!!", itd, itp.
O godzine dziesiątej w wielkim ścisku, tłoku oraz zamieszaniu,
wzamian za czterdzieści tysięcy złotych każdy dostał pieczątkę na
rękę, w charakterze szybko zmywalnego biletu (Phobos zmywał go około
trzech dni). Dużym plusem było to, że wewnątrz było naprawdę ciepło.
Można było swobodnie chodzić na terenie szkoły w krótkim rękawku (nie
mylić z kaftanikiem). Wkraczając na teren sali gimnastycznej, czyli
miejsca, gdzie rozlokowane były komputery, od razu trzeba było zająć
miejsce, i skoczyć na drugie piętro po parę ławek i krzeseł (według
wszelkich prawideł logiki sala gimnastyczna znajdowała się na
parterze), a po zniesieniu owego sprzętu trzeba było się podłączyć pod
wspólną sieć. Tylko czym? Dopiero na miejscu okazało się, że nikt nie
wziął ani przedłużacza, ani też rozgałęziacza!!! Oczywiście każdy
poszedł żebraćáo takowy ekwipunek, ale jak to w takich sytuacjach bywa
nikt nie wziął zapasowego osprzętu. Zdecydowaliśmy się, że Larsen z
Phobosem pójdą do wspaniałej krewnej Phobosa pożyczyć rozgałęziacz. I
znowu zrobiło nam się weselej, kiedy dowiedzieliśmy się, że niestety
ciotki Phobosa nie było. Udało nam się pośyczyć przedłużacz od
woźnego, a następnie kupili rozgałęziacz w "Sawie".
Sprzęta podłączyliśmy dopiero o godzinie w pół do dwunastej. Pod
pojęciem sprzętu trzeba rozumieć Amigę 2000, 9MB, 150MB twardysku,
karta turbo, kolorowy monitor multisync, cztery stacje dysków (dwie
zewnętrzne), myszka oraz, to niesamowite - joystick! Spokojnie
przechodząc koło naszego stanowiska Mr. Roota trochę cofnęło, gdy
zobaczył na belce od Workbencha osiem i pół mega wolnej pamięci.
Porócz nas przybyły chyba wszystkie liczące się grupy - Deform (od
razu przy wejściu na salę rzucał się w oczy duży transparent oraz
koszulki z nazwą grupy), Katharsis, Action Direct oraz G-Force w roli
organizatorów, Grace Pl, Joker, Old Bulls, Investation, Suspect,
prawdopodobnie była także Alchemy, oraz gościnnie przybyło paru
członków Sanity (m.in. Chaos oraz Mr. Pet ) a także członkowie
holenderskich grup. W tym miejscu trzeba przyznać organizatorom, że
gdyby nie goście to party byłoby znacznie nudniejsze, choćáetapami,
tak jak np. podczas music competition można się było podłamać. Ludzie!
Jeżeli mieliście zdanych ponad trzydzieści siedem modułów, to trzeba
było ustalić jakieś w miarę dostępne reguły, które skróciłyby cały ten
pokaz do max. dwóch godzin. Przecież można było łatwo sobie policzyć,
że jeśli przeciętnie moduł trwa cztery minuty, to 37*4 plus czas
wczytywania modułu plus inne nieprzewidziane straty czasu, albo inne
dziwaczne odejścia od normy np. moduł, który ma 127 patternów, to w
efekcie daje nie mniej ni więcej tylko coś około czterech godzin. Kto,
do licha wytrzymałby aż cztery godziny siedząc i słuchając, trzeba
przyznać, kiepskich muzyczek? Przecież po dawce pierwszych dziesięciu
muzyczek, większość publiczności zrezygnowała, co bardziej wytrwalsi
doczekali do np. piętnastego utworu i dali sobie spokój, co potwierdza
nawet sama liczba oddanych głosów - moduł nr.2 zajął pierwsze miejsce
zdobywając 152 głosy. Następnym po nim był moduł, na który głosowało
już tylko 48 osób. O czymś to świadczy (odpowiedź organizatorów: nie
spodziewaliśmy się takiego plonu music competition, a każda ingerencja
w liczbę wystawionych prac odrazu była by odebrana jako manipulacja co
pociągneło by dozgonną niechęć do nas, czyli organizatorów; odsyłam do
artykułu Ninjy nt. party). Ale zejdźmy na inny temat. Ogólnie
organizacja była bardzo kiepska. Nikt nic nie wiedział, a nawet jak
wiedział, to nie był pewien tego co mówi. Słowem o wszystko trzeba
było się pytać, lecz nie zawsze było kogo. Trzeba jednak pochwalić Mr.
Roota za doskonały sprzęt nagłaśniający (CD i wzmacniacz Technics)
oraz dobrze dające czadu kolumny, szczególnie przydatne przy
przezentacji Global Trash II Silentsów (tutaj się czuło moc i potęgę
dem) oraz przy music compo. No i oczywiście big screen - choć i tak
był za mały w porównaniu do potrzeb, ale spełnił swoje funkcje
znakomicie.
Wracając do rzeczywistości - coś zaczęło się dziać dopiero po godzine
czwartej. Rozpoczęło się wówczas music compo. Skończyło się ono
dopiero przed godziną dziewiątą, co jak wcześniej wspominaliśmy mogło
doprowadzić do ciężkiego załamania nerwowego nawet najbardziej
zapalonych słuchaczy. O godzine dziewiątej dyski wysoko latały, co
oznaczało, że zanosi się na niezłą śnieżycę. Następnie, niewiadomo
dlaczego, nikt o tym nie poinformował ludzi znajdujących się na sali,
rozpoczęło się gfx compo, na którym znów swą klasę zaprezentował Rys,
choć i Miva oraz Animal udowodnili, że ich prace są na niezłym
poziomie. Zaraz potem zaczęło się długo oczekiwane demo competition.
Naprawdę było co oglądać i niech każdy, kto nie przybył na imprezę
żałuje, że nie mógł zobaczyćátego i poczuć fantastycznej atmosfery,
która udzielała się wszyskim po niezliczonej ilości wypitego piwa i
Pepsi, aktywności wirusów, odgłosach XTD, zawodności sprzętu i kawale
Mr. Roota. Tego się po prostu nie da opisać, tam trzeba było być!
Po skończeniu prezentacji na Amidze odbyło się competition dotyczące
C64 - dem oraz grafiki (z powodu nikłej liczby muzyków music compo w
ogóle nie było brane pod uwagę). W nocy przewidziane były różnego
rodzaju atrakcje, jak filmy na wideo, gra w Kick Offa z możliwością
oglądania walki na big screenie, oraz wiele, wiele innych - na
przykład spanie w przejściu do kibla (hey Nugie!), romantyczny spacer
dookoła szkoły podczas szalejącej śnieżycy (tak, tak, o to także
organizatorzy zadbali) oraz zjadanie przysmaków w pobliskich
fast-foodach. Cała impreza zaczęła się dopiero kończyć po obejrzeniu
ostatniego filmu na video (a propos odtwarzacza, czy nie był to
przypadkiem sprzęt Chaosa?)(nie, był Mr. Roota - przyp. Raf).
Około godziny jedenastej pozostało juś naprawdę niewiele ludu (a
sądząc po oddanych głosach było ich coś około dwieście pięćdziesiąt
osób)(ogólnie odwiedziło party ponad 300 - przyp. Raf). Cała impreza
zakończyła się jednym wielkim wyżywaniem się na ocalałych puszkach
(chyba każdy osobiście skranczował przynajmniej jedną puszkę),
kopaniem plastikowych butelek po nieprocentowych płynach, graniem w
kosza śpiworami czy teś rzucaniem dyskami do celu (współczujemy
delikwentowi, który znalazłby się na balistycznej takiego 3.5" dysku,
który mierzyłby blachą prosto w zęby). O godzinie trzynastej,
pozostawiając za sobą istne pobojowisko, wyruszyliśmy jako jedna z
ostatnich grup.
Powrotny pociąg mieliśmy dopiero o godzinie czternastej dwadzieścia,
ale zanim dotarliśmy do dworca i kupili bilety, zostało nam tylko
pięćdziesiąt minut do odjazdu. Nie miało prawa nam się nudzić. Każdy
był tak wypompowany, że nie miał siły narzekać, że jeszcze trzy
godziny do przyjazdu do Kielc. Tym razem nie wracaliśmy sami -
wracaliśmy także z jakimiś dwoma osobnikami, którzy w naszym
towarzystwie zachowywali się raczej jakby jechali z transportem
pacjentów do zakładu psychiatrycznego, niż z normalnymi, strudzonymi
podróżnymi. Trzeba jeszcze dodać, że wracaliśmy tylko w pięć osób,
ponieważ Jacek wraz z John Blackiem wrócili do domu znacznie
wcześniej, bo o godzine ósmej. Jacenty dlatego, że musiał uczyć się
wiersza na pamięć, a John Black zakupił Action Replaya III, i spieszno
mu było przetestować ów nabytek. Do Kielc przybyliśmy bez większego
sprzawdzania odporności niektórych materiałów na spalenie, sprawdzone
zostało tylko maksymalne nagłośnienie i temperatura, jaką da się
uzyskać w przedziale. Do Kielc przybyliśmy uchachani i zadowoleni -
sto piętnaście dysków ze świeżymi demami i użytkami to jest coś.
Jedynie Gunman'71 narzekał, że już więcej nie weźmie sprzętu na copy
party. A tu zapowiada się kolejne ciekawe party organizowane w Żywcu.
A więc do następnego sprawozdania z kolejnego zlotu.
PHOBOS