*** RAPORT Z WYJAZDU ***
czyli trzy dni poza domem
Zaczęło się całkiem prozaicznie. Ktoś z jakiegoś źródła dowiedział się że
w dniu 26 października w Krakowie odbędzie się kolejny zlot użytkowników
Amigi. No i rozpoczęło się wydzwanianie do Warszawy i Krakowa. Powód był
prosty. Swego czasu grupa Quartet Inc. pojawiła sięána 2 zlocie i po
pewnych perypetiach udało nam się dostać na teren zlotu. Jakież było
nasze zdumienie, gdy pragnąc udać się na kolejny zlot zostaliśmy
poinformowani, że na mają tam wstęp tylko członkowie ACC. Tłumaczono to
faktem, że po ostatnim zlocie poginęło sporo dysków i to ograniczenie ma
wyeliminować złodzieji. My w tamtym czasie potraktowaliśmy to jako
nietaktowną próbę wcielenia Quartet Inc. w szeregi ACC (od chwili
powstania byliśmy przeciwni przyłączaniu się do wszelkiego rodzaju
formalnych organizacji o czym świadczy fakt, że jeden z członków musiał
'zjeść' swoją legitymację członkowską). Stąd wynikała nasza pośpieszna
sonda na temat warunków wstępu na zlot. Jak sięáokazało nasz przyjazd był
nie tylko pobłażany, ale nawet gorąco aprobowany przez organizatorów. Tak
więc 'spakowalimy co mieli' zaopatrzyliśmy się w jedzenie i picie oraz
bilety na pociąg i wyruszyliśmy.
LEVEL 1, Stage 1: Dworzec w Szczecinie.
Pociąg mieliśmy o godzinie 18.05 więc było już całkiem ciemno, co mogło
trochę utrudnić rozpoznanie celu czyli wagonu drugiej klasy przez nasz
jednoosobowy oddział szturmowy do celów specjalnych (czytaj: Hi-Man,
który zawsze zajmuje nam miejsca). Pociąg podjechał i odbyło się nawet
bez ofiar. Oprócz nas (Duddie, Hi-Man, Mr.Raf) w przedziale znalazło
schronienie dwóch emerytów, marynarz oraz fajna dziewczyna.
LEVEL 1, Stage 2: Pociąg.
Z góry już współczuliśmy współpasażerom. W tak zwanej 'podróży większą
grupą ludzi' ogarnia nas coś na kształt amoku komputerowego i najczęściej
nasza podróż zamienia się w całonocną dyskusję na temat wszystkiego co
jest związane chociażby cieńką linią z komputerami. Nie odbyło się
również bez rytuału odwiedzenia wagonu Wars`u. PKP za wszelką cenę stara
się przemienić te wagony w istną krzyżówkę sali gimnastycznej z poligonem
wojskowym i szkołę przetrwania. Należy spróbować wypić gorącą herbatę,
której nie można ani utrzymać w dłoni, ani postawić na stoliku, gdyż te
przechodzą zaawansowane stadium trzęsionki lub innej febry. Do tego
wszystkiego należy dodać akrobacje wykonywane ciałem w celu ustawienia
obok strug gorącego powietrza wlatujących z nie dających się wyłączyć
urządzeń ogrzewczych. Po tych wstępnych przygotowaniach należy jeszcze
dogadać się z obsługą okienka żywnościowego, która nie jest zbyt
komunikatowyna i spróbować strawić bez sensacji żołądkowych serwowane tam
potrawy. W przedziale dwóch rencistów nie mogąc zainteresować nikogo
frontowymi historiami jak to jeden latał samolotem, a drugi jeździł
czołgiem (lub na odwrót) ułożyło się w końcu do snu. I tak w tej nieco
dusznej, ale ze wszech miar zdrowej atmosferze dojechaliśmy do Krakowa.
LEVEL 2, Stage 1: Dworzec w Krakowie.
Tabliczka informuje nas, że jesteśmy w Krakowie, ale dworzec nam nie
pasuje. Dopiero pierwszy peron i zabite deskami okna upewniają nas, że to
Kraków. Pierwsze kroki skierowaliśmy jak zwykle do dworcowego baru. Ten
był zamknięty więc udaliśmy się do restauracji. I tu niespodzianka:
restauracja wyglądała jak bar w Szczecinie (w tym momencie nawet nie
staraliśmy się wyobrazić sobie baru i może byłoby lepiej, że był
zamknięty). Ponieważ mieliśmy jeszcze trochę czasu chceiliśmy odsapnąć
przed czekajacymi nas trudami (czytaj: podróż krakowskimi autobusami) i
pokrzepić się szklanką (kaucja 2000 zł) kawy lub herbaty. Tu ku naszemu
zaskoczeniu spotkaliśmy Waldka Szczygła (C64+4/Amiga) oraz kolegę z
"Amigowca". Poczuliśmy się od razu pewniej i nawet byliśmy w stanie
zauważyć jakiegoś faceta chyłkiem przemykającego po murem z Amigą i
monitorem. To nas upewniło, że zlot jest dzisiaj. Ponieważ tak miło nam
się dyskutowało w dworcowej poczekalni wśród wszelkiego rodzaju polskich
kloszardów (ci potrafiąádocenić polską prasę: najpierw się na niej ułożą
do snu, a potem ją jeszcze tuż po obudzeniu przeczytają (co bardziej
nieskomplikowane artykuły)) nawet nie zauważyliśmy, że nadszedł czas aby
udać się na miejsce zlotu. Po krótkiej dyskusji doszliśmy do wniosku, że
najbezpieczniej będzie jeśli pojedziemy taksówką. Jak się okazało w
Krakowie taksówki to takie małe kantory walut na kółkach, gdyż można w
nich zapłacić każdą cywilizowaną walutą ($, DM, a nawet zł). I tak
dotarliśmy na miejsce.
LEVEL 2, Stage 2: Zlot.
Tradycyjnie pani portierka poinformowała nas, że organizaotrzy nie
uzyskali zgody rektora i zlot sięánie odbędzie, jednak po telefonie do
Marka Hyli sytuacja wyjaśniła się na tyle, że postanowiliśmy poczekać. Po
jakiejś godzinie zaprowadzono nas na 3 piętro do obszernej (jak się miało
okazać zbyt małej) sali wykładowej. W czasie gdy nasza ekipa starała się
znaleźć miejsce spoczynku zaczęli napływać pierwszi uczestnicy zlotu.
Teraz wydarzenia potoczyły się z prędkością średniej górskiej lawiny.
Komputerów przybywało w postępie geometrycznym i już co bardziej
zorientowani wczytywali najpopularniejszy w Polsce program użytkowy (czyt.
X-Copy). Co bardziej nie doświadczeni nowicjusze rozpoczęli zmagania z
najnowszymi grami lub pielgrzymkę od stanowiska do stanowiska w
poszukiwaniu najnowszego stuff`u. I tak powoli atmosfera zaczęła nabierać
coraz bardziej cech polskiej sceny komputerowej. Powietrze przecinały
okrzyki typu 'Heniek! Dawaj dyski. Oni tu mają F-19.' dzielnie
wspomagane przez sygnały świadczące, że nasza ukochana Amisia uporała się
już kopią kolejnego dysku i pokornie oczekuje naszych nowych poleceń.
Nerwowość ludzi biegających od jednego stanowiska do drugiego powoli
zaczęła się udzielać także i nam. Po długim wachaniu opanowaliśmy żądzę
rasowych zbieraczy wszelkiego śmiecia i przystąpiliśmy do rutynowych
działań. Po stwierdzeniu, że nie przybyli jeszcze nasi znajomi doznaliśmy
olśnienia. Oto za klawiaturą Amigi spoczywała ładna, młoda kobieta.
Jakie było nasze zdumienie, gdy okazało się, że jest ona użytkownikiem, a
nie tylko strażnikiem czyjegoś sprzętu. Kobieta na Amidze?
Postanowiliśmy zaczerpnąć trochę więcej informacji.
KB - Kebab
DH - Daria Helicka
KB - Z plakietki wiem, że masz na imię Daria i należysz do ACC. Powiedz
nam coś więcej o sobie.
DH - Lat 17. Uczęszczam do Liceum Ogólnokształcącego do klasy o profilu
biologiczno-chemicznym.
KB - Skąd się wzięło twoje zainteresowanie komputerami?
DH - Dawno temu tato kupił mi ZX-Spectrum. Potem przyszedłáczas na Amigę,
którą posiadam 2 lata.
KB - Jaka jest obecna konfiguracja twojego sprzętu?
DH - Amiga 500 z 1MB pamięci oraz 2 stacje 5.25 cala i kolorowy monitor.
KB - Czym konkretnie zajmujesz się na Amidze?
DH - Tworzę muzykę głownie dla siebie oraz dla mojego taty, który
wykorzystuje ją do własnych czołówek reklamowych.
KB - A inne hobby poza komputerami?
DH - Literatura, parapsychologia i tak ogólnie wszystko.
KB - Twoje typy?
DH - Grupa: ????
Demo: Triangle Demo
Gra: Wszystkie przygodowe
Magazyn: KEBAB!
Muzyk: Pario
KB - Jakie są twoje plany na przyszłość?
DH - Studiować psychologię.
KB - Marzenia związane z komputerem?
DH - Piękne, własne demo.
KB - Co chciałabyś powiedzieć naszym czytelnikom?
DH - KEBAB to świetne pismo. Gorąco je wszystkim polecam.
KB - Dziękujemy za wywiad i oczekujemy na twoje demo.
Jak się okazało to kobietyjak chcą to też potrafią. Wracając do zlotu
trzeba powiedzieć, że sytuacja zaczyna być coraz bardziej napięta. Amigi
stoją nie tylko na stolikach, ale nawet na ławkach (stolików z przed
wejścia nie można było przenieść gdyż ktoś przewidujący przyśrubował je do
ściany). Chyba sami organizatorzy nie spodziewali się tak dużej liczby
uczestników. I oto z tej bezładnej masy zaczynają wychodzić nasi pierwsi
znajomi. Znając ruchliwość i operatywność Marka Pampucha szybko zabieram
go do kuluarów by paląc Prince`a lub swojskiego Popularnego przeprowadzić
z nim wywiad. Ciekawe co nestor polskiego ruchu posiadaczy komputerów
Commodore ma do powiedzenia naszym czytelnikom?
MP - Marek Pampuch
KB - Marku powiedz nam cośábliższego o sobie.
MP - 36 lat. Żona + dziecko + chomik. Zamieszkały na stałe w Krakowie.
KB - Jak zaczęła się twoja przygoda z komputerami?
MP - Od początku jest związana z komputerami firmy Commodore. I tak po
kolei: w 1980 roku VC-20, marzec 1984 roku C-64, marzec 1988 roku
Amiga 500, lipiec 1988 roku Amiga 2000.
KB - Jaka jest obecna konfiguracja twojego sprzętu?
MP - Za mała jak na moje potrzeby.
KB - Twoje dotychczasowe osiągnięcia komputerowe?
MP - 6,5% tego co osiągnął Quartet Inc.
KB - Skąd wzięły się twoje zainteresowania?
MP - W 1975 roku miałem ćwiczenia z tzw. nowoczesnych metod projektowania
na komputerze WANG. Spodobało mi się to aż na tyle, że zatrudniłem
się w nędznym przedsiębiorstwie i do tej pory tam niestety jestem
przeżywszy 3 dyrektorów.
KB - Twoje plany na przyszłość?
MP - To zależy od tego kto zostanie prezydentem.
KB - A twój kandydat?
MP - Narażę się, ale jednak Mazowiecki.
KB - Twoja opinia o polskiej scenie komputerowej?
MP - SHITTY (cytat z artykułu Polonusa).
KB - Jak przedstawia się sytuacja CCK i co zamierzacie dalej robić?
MP - Formalnie istnieje, ale ile może uciągnąć jedna lokomotywa.
KB - Twoje zdanie na temat 'giganta' ACC?
MP - Niech się chłopcy bawią.
KB - Co sądzisz na temat praw autorskich w Polsce i czy jest to możliwe?
MP - Jest to możliwe do momentu, kiedy nie przestaniemu być przesiągnięci
komuną co szacuję na następne 40 lat. Muszę przyznać, że piractwo
wielokrotnie daje mi w d..ę.
KB - Twoi faworyci wśród grup nieformalnych?
MP - Powiedziałbym (przez lizusostwo) Quartet Inc., ale się rozwiązał.
PRaktycznie wszystki grupy nieformalne to lamerzy.
KB - A najgorsze grupy?
MP - Jeśli odpowiedziałbym w pełni na to pytanie zabrakłoby miejsca na
dysku. Poza tym chciałbym jeszcze trochęápożyć.
KB - Co sądzisz o naszym piśmie?
MP - Początki zawsze są trudne, więc rozumiem liczne potknięcia (błędy
gramatyczne). O ile nie będęmusiał pisać zbyt dużo do niego to poziom
na pewno się podniesie. Róbcie więcej na jedym dysku. Mimo wszystko
podziwiam was, że społecznie wykonujecie tę robotę.
KB - Twoje hobby oprócz komputerów?
MP - Muzyka (gitara z zespołem 'Browar Żywiec', wyróżnienie na SFP, główna
nagroda w Szklarskiej Porębie i Bazunie na przeglądzie piosenki
turystycznej), wino (a raczej piwo) i kobiety do kompletu.
KB - Twoja działalność uboczna?
MP - Spanie! Jestem przewodniczącym rady pracowniczej w zakładzie (1
ustrzelony dyrektor). Pierwszym wiceprzewodniczącym rady nadzorczej
spółdzielni mieszkaniowej (1 ustrzelony prezes). Miałem również na
muszcze dealer`a firmy Commodore na Polskę niejakiego pana Anwara
Fancy, ale w ostatnim momencie wywiązał się z zobowiązań (po całym
roku).
KB - Co chcesz powiedzieć naszym czytelnikom?
MP - Hasło 'Amigowcy wszystkich krajów - łączcie się' straciło już
aktualność podobnie jak 'pomożecie?'. Pozostaje tylko udowodnić
opinii społecznej, że w środowisku Commodora jest znacznie mniej
lamer`ów i #1 niż na Atari. Tym niemniej około 80% użytkownikom
Commodora chciałbym powiedzieć: pocałujcie mnie w ... (wycięte przez
cenzurę). Po taki wywiadzie wypada mi jedynie jako pierwszy artykuł
przesłać Alfabet Commodora w stylu Urbana.
KB - Dziękujemy za wywiad i oczekujemy na artykuły od Ciebie.
Ponownie wkraczamy na główną arenę dziełań wojennych. Sytuację można
streścić w jedym zdaniu: 80-latek po n-zawałach, który kładzie się do
łóżka z miss Playboy`a. Amigi stoją dosłownie wszędzie. Co bardziej
odważni (lub z poczuciem manii mniejszości) udają się na wąski tarasik,
który biegnie dookoła sali i tam instalują swój sprzęt, a niektórzy
starają się wykorzystać niewielkie obudowy kaloryferów. Jednym słowem
total! Już przybyli kolejni znajomi, tym razem z Warszawy. Na czele ze
swoją Amigą 2000 kroczy nasz dobry znajomy Mr.Root, a za nim Raf z
Katharsis i Dr.Piotr. Następuje wymiana powitalnych okrzyków, co wzbudza
zainteresowanie i zdziwienie niektórych osób. Dają się słyszeć komentarze
typu: 'Tych to już zupełnie pogięło! Co ty głupi jesteś? To przecież ci
z Quartet`u! Ci ze Szczecina? Noooo. Ahaaaaa!' jednym słowem jest
dobrze. I wtedy po raz pierwszy daje o sobie znać wredna rzeczywistość
zwana inaczej 'zbiorem praw Murphy`ego'. Nerwowa atmosfera udzieliła się
korkom zabezpieczającym dopływ energii elektrycznej i te nie wytrzymały
pozbawiając część użytkowników napięcia. Mimo starań pośpiesznie
ściągniętego konserwatora sytuacja ta utrzymywała się przez dość długi
okres czasu. Nie pomagały nawoływania o wyłącznie wszystkich komputerów w
celu odciążenia sieci i umożliwienia naprawy ('To ich problem ja tutaj
kopiuję.'). Wykorzystując ten moment pozornego spokoju udało mi się
przeprowadzić kolejny wywiad.
PH - Piotr Hebisz
KB - Trochę danych o sobie.
PH - Lat 23. Skończyłem technikum i zarazem swoją edukację. Mieszkam we
Wrocławiu i należę do ACC (numer 13).
KB - Jak zaczynałeś?
HP - Na początku był ZX-81. Potem kolejno ZX-Spectrum, C-64 i Amiga.
Pierwszy komputer (ZX-81) kupiłem w 1985 roku za 36 tys.zł, natomiast
Amigę w 1987 roku.
KB - Twoja obecna konfiguracja sprzętowa?
PH - Amiga 500 z 1MB pamięci, dysk twardy ALF 20MB, Action Replay 1.5 oraz
kolorowy monitor.
KB - Wyjaśnij naszym czytelnikom co oznacza nazwa twojej grupy (HDP)?
PH - Na początku był to skrót nazwiska i imion mojego i brata. Później
kolega dodał 'Hot Disk Players' i tak zostało.
KB - Czym się obecnie zajmujecie?
PH - Hardware`m i wszystkim związanym z elektroniką. Tworzymy dyskietki z
programami użytkowymi (tzw. pack`i) oraz stałą pozycję 'Crack Pack'
(obecnie V5.0).
KB - Największe dotychczasowe osiągnięcie.
PH - Jeśli chodzi o programowanie to 'Crack Pack V5.0', natomiast w
sprzęcie to automatyczny Boot-selector oraz próby 'złamania' Action
Replay`a.
KB - Twoje plany na przyszłość?
PH - Robienie coraz większej ilości peryferii dla Amigi i programowanie w
języku maszynowym.
KB - Twoje typy?
PH - Grupa: QUARTET INC.
Demo: Cebit`90/RSI
Coder: ???
Muzyk: ???
Grafik: WMW
Gra: WINGS
KB - Hobby oprócz komputerów?
PH - Chemia.
KB - Co sądzisz o polskiej scenie komputerowej?
PH - Rozwija się dynamicznie. Powstaje coraz więcej grup, które tworzą coś
własnego.
KB - Co sądzisz o naszym magazynie?
PH - Cieszy mnie, że wyszło cośápo polsku.
KB - I na koniec co chciałbyś powiedzieć naszym czytelnikom?
PH - Powinniście się wziąść do roboty i tworzyć własne rzeczy.
KB - Dziękujemy za wywiad i życzymy sukcesów przy 'łamaniu' Action
Replay`a.
A na zlocie wciąż brakuje prądu. Ponieważ część uczestników już zdążyła
się uspokoić postanowiliśmy przeprowadzić krótką sondę na temat:
CO WAM MOWI WYRAZ 'KEBAB'?
Odpowiedzi były różne.
- Słyszałem, ale nie kojarzę.
- Takie cuś do jedzenia.
- Jakieś szamanie.
- Takie do jedzenia.
- Nie wiem.
- To jest jedzenie. Jakaś potrawa.
- Baranina, Bułgaria, Duddie (?).
- Rodzaj czegoś do jedzenia.
- Nic.
- Kojarzy mi się z szaszłykiem.
- Nie mam pojęcia.
- To jest taka gram chce pan skopiować?
- Bardzo dobry magazyn dla którego piszę artykuły.
W pośpiechu zaczepiłem Mr.Root`a i stąd ta ostatnia odpowiedź. W
wypowiedziach innych osób dało się odczuć głód (bynajmniej nie
informacji). Tak to bywa jak sięáwychodzi z domu bez śniadania.
Podsumowując można powiedzieć, że popularność naszego magazynu wciąż
rośnie (czyżby żart?). Tyle króciutka sonda. Nie widząc nadziei na
polepszenie sytuacji i nie chcąc tracić bezproduktywnie cennego czasu
postanowiliśmy udać sięádo Marka Pampucha. Na drodze stanął nam problem
twardego dysku Raf`a. Ponieważ nie posiadał on procedury auto-park
(twardy dysk, a nie Raf) należało go 'zaparkować'. W tym celu jego
posiadać odbył krótką wycieczkę wzbudzając tym ogólne zaciekawienie. I w
końcu pożegnaliśmy gościnny, acz pechowy zlot.
LEVEL 2, Stage 3: Elite party.
Krótka podróż samochodem (na szczęście) i wtoczyliśmy się do mieszkania
Marka Pampucha (nie urywając wcześniej przeciążonej windy). Nie wiem skąd
bierze się pewna prawidłowość? Chodzi mi o spokój z jakim przyjmują nalot
na mieszkanie bandy znajomych lub nieznajomych nasze matki czy też żony
(jeśli się taką posiada). No może to specyfika środowiska. Na wstępie
ktoś wpadł na świetny pomysł, że już najwyższa pora na małe co nieco.
Wygłodzone towarzystwo jednogłośnie przytaknęło i udaliśmy się do miłego
baru o dziwnej, acz obiecującej nazwie 'Grzybek' (wbrew pozorom nie
serwują tam wyłącznie potraw z grzybów). Nasze wejście (9 osób)
przyprawiło właściciela o lekki atak serca, a obecnych klientów zachęciło
do szybszego spożycia zamówionych dań. Czas oczekiwania umilał nam
Mr.Root opowiadając dowcipy. Niestety mój głód i kuszące zapachy z kuchni
sprawiły, że żadnego z nich nie zapamiętałem w całości (na pewno było coś
o cnotliwej babie w przedziale i dwóch pedałach). Wyśmienity i tani
posiłek wprowadził nas w dobry humor do tego stopnia, że daliśmy odpocząć
okolicznym psom, przechodniom, a nawet windzie. W mieszkaniu zapanowała
sympatyczna atmosfera. Część z nas rzuciła się w wir uzupełnienia zbiorów
gier i programów użytkowych, część zasiadła do przeglądania najnowszych
osiągnięć Duddiego i Dr.Piotra, czy też Raf`a. Co niektórzy powyciągali
kanapki, ktoś inny częstował ciastkami i sokiem winogronowym, a całość
była zapijana ciepłą herbatą. Zdarzyły się drobne incydenty (ktoś użył
czyjegoś dysku jako podstawkę pod szklankę z herbatą lub przypadkiem
cośáskasował), ale kto się przejmuje takimi drobnostkami. Rozmawiano na
temat przyszłości polskich grup, oraz co kto wypuści w niedługim czasie.
Niestety czas płynął bardzo szybko i trzeba było wracać do domu. I tu
padła propozycja ze strony naszych warszawskich kolegów. 'Jedźcie do
Warszawy, odwiedzicie giełdę i przenocujecie u Raf'a'. Daliśmy się skusić
i tak Duddie oraz Hi-Man pojechali razem z Dr.Piotrem pociągiem natomiast
ja, Raf i Mr.Root pojechaliśmy samochodem. Nie będę opisywać całej drogi
do Warszawy, natomiast napomknę, że w ciągu 3 godzin zdążyłem sobie
przypomnieć wszystkie prawa fizyki od ruchu ciał do prawa Hooke`a oraz
kurs pierwszej pomocy przy wypadkach drogowych.
LEVEL 3, Stage 1: Warszawa.
Mama Raf`a przyjęła nas ciepło i serdecznie. Na kolację dostaliśmy po
kawałku pizzy i cośádo picia. Ponieważ Raf i Mr.Root udali się do studia
my mogliśmy spokojnie zabrać sięáza oglądanie telewizji satelitarnej i
przeglądanie dysków. Niestety po jakichś 2 godzinach Hi-Man i Duddie
poszli spać. Po następnej godzinie i ja odpadłem od klawiatury pogrążajac
się w głębokim śnie. Około południa obudziliśmy się i spożyliśmy
śniadanio-obiad. Tych parę chwil jakie zostały nam do giełdy spędziłem na
uzupełnianiu zbiorów sampli i muzyczek. Również znalazła się chwila na
przeprowadzenie wywiadu z Raf`em.
RW - Rafał Wiosna
KB - Może na początek przedstawisz się naszym czytelnikom.
RW - Nazywam się Rafał Wiosna, mam 17 lat, mieszkam w Warszawie.
KB - Jak przebiegała twoja ewolucja komputerowa?
RW - W 1984 roku kupiono mi ZX Spectrum. Po pięciu latach, gdy poznałem
go wystarczająco dobrze zobaczyłem u kolegi Amigę i z miejsca
zakochałem się w niej. Amigę mam już od roku.
KB - Twoja konfiguracja sprzętu?
RW - Amiga 500, 2MB pamięci, dysk twardy 20 MB, monitor kolorowy,
drukarka.
KB - Jesteś w grupie Katharsis. Czy możesz coś powiedzieć o tej grupie,
twoich funkcjach w niej pełnionych oraz o pozostałych członkach?
RW - Grupa powstała około marca 1990. Na początku było nas dwóch - ja i
MACiek, starzy kumple od Spectruma. Potem dołączyli do nas
S.S.Captain, Andy Brent, siostra Maćka - Agony i ostatnio Jerry (IBM
The Vips). Myślę, że niedługo przyłączy sięádo nas następny muzyk -
Kicia oraz dwóch ludzi z zagranicy. W grupie mamy trzech koderów
(MAC, Andy Brent i ja), jak na razie jednego muzyka i dwóch grafików
(Agony i Jerry).
KB - Jakie są twoje dotychczasowe osiągnięcia?
RW - Jedno Mega Demo, paręáużytków i kilka crack`ów.
KB - Co sądzisz o polskiej scenie komputerowej?
RW - Za dużo ludzi gra w gry albo w X-Copy, za mało zajmuje się poważnie
programowaniem, tworzeniem grafiki lub muzyki. Uważam, że gdy wejdą
prawa autorskie w życie, skończy się beztroskie kopiowanie i
sprzedawanie programów a wtedy ludzie (klamkerzy) zainteresują się
sprzętem.
KB - Powiedz coś o swoich zainteresowaniach pozakomputerowych.
RW - Lubię tworzyć i słuchać muzyki.
KB - Jakie są twoje plany na przyszłość?
RW - W niedalekiej przyszłości planuję zakup instrumentu muzycznego z
MIDI. A także planuję założenie BBS`u z prawdziwego zdarzenia (40 MB
harddisk, modem 2400).
RW - Grupa: Haze Red Sector Inc.
Coder: MAC i Dr.Piotr Thomas Landberg
Muzyk: Kicia Fleshbrain i Romeo Knight
Grafik: Rys T.Richter
Demo: nie mam #1 Phantasmagoria
Gra: Tetris i pochodne
Użytek: Masterseka 1.53 i Startrekker
KB - Co myślisz o Kebab`ie oraz co chciałbyś powiedzieć czytelnikom
Kebab`a?
RW - Kebab to jest Kebab i nie ma go co oceniać. A w ogóle to wszyscy
czytelnicy to lamerzy z członkami Katharsis na czele (he, he...).
Podziękowaliśmy za gościnę i Mr.Root zawiózł nas na giełdę.
LEVEL 3, Stage 2: Giełda
Otóż giełda przeniosła się na drugą stronę ulicy. Już przed wejściem
atakują nas sprzedawcy oferujący wszystko (od breloczka i noża
sprężynowego po Amigę 500). Wstęp jedyne (?) 4000 zł. i już wchodzimy na
pięterko. Jak zwykle prym wiodą wszelkiej maści #1 (WCF i inne soft`y).
W sumie nic ciekawego. Spotkaliśmy tu Dr.Piotra i w jakimś zacisznym
kącie zadaliśmy mu parę pytań.
PD - Piotr Drapich
KB - Standardowo powiedz coś o sobie.
PD - Lat 22. Studiuję na Politechnice Warszawskiej na wydziale chemii.
Mieszkam w Warszawie. Jestem coder`em jednoosobowej grupy G-FORCE.
KB - Skąd twoje zainteresowanie komputerami?
PD - Zaczęło się od zauroczenia w klubiem i potem poszło. Sześć lat temu
kupiłem najlepszy komputer tamtych lat tzn. CPC 464. Potem po 4
latach kupiłem sobie Amigę i tak mi zostało.
KB - czym się głównie zajmujesz?
PD - Głównie grzebaniem w programach, ale wciąż brakuje mi oryginałów.
KB - A inne twoje zainteresowania?
PD - Lubię chodzić do kina na dobre filmy (nie melodramaty). Oprócz tego
lubię spać i słuchać dobrej muzyki.
KB - Twoje typy?
PD - Grupa: Katharsis i Quartet Inc. / Paradox (nie lubię RSI)
Coder: Duddie, Mac / Kreator
Grafik: Nie mam / Tobias Richter
Muzyk: Mr.Root / Romeo Knight
Użytek: Diskmaster 1.3, Aztek C oraz pogrzebacz (monitor)
Gra: North & South, Beast I i II
Gazeta: Kebab (oczywiście!) / News Flash, Zine
KB - Plany na przyszłość?
PD - Zamierzam wypuścić trzy gry i zrobić dłuższą przerwę. Oprócz tego
planuję wypuszczenie dysku z muzyczkami z gier.
KB - A jakie to gry?
PD - Strip Poker, Bilard (Flipper) oraz konwersję Saboteur`a.
KB - Co sądzisz o polskiej scenie?
PD - JEJ!!! Wszędzie Lamer`y.
KB - Co sądzisz o 'KEBAB'ie?
PD - Nie lubięákadzić, ale daje sę czytać w odróżnieniu od niektórych
produktów zachodnich. Najbardziej lubię dział z rozwiązaniami do gier.
KB - Co chciałbyś powiedzieć czytelnikom naszego magazynu?
PD - No, żeby szukać dzieł Docenta (przeginam?). I żeby zaczęli
przestrzegać praw autorskich (he, he).
KB - Dziękujemy za wywiad i czekamy na kolejne crack`i.
Na giełdzie nic ciekawego sie nie wydarzyło, więc udaliśmy się na dworzec.
Jeszcze tylko ostatnia rozmowa przez CB-radio (stałem się fanem tego
sprzętu), parę kanapek zakupionych u 'Natalie', pożegnianie z Mr.Rootem i
już bez pośpiechu (mamy miejscówki) wsiadamy do pociągu.
FINAL COMBAT
Powrót do domu. Nawet odwiedziny w 'WARS'ie nie są w stanie nas poruszyć.
Podróż mija gładko i tak za oknem pojawia się napis 'Szczecin Główny'. No
i jesteśmy w domu. W planie kolejny wyjazd (skąd brać te pieniądze?).
P.S: Koszt naszego wyjazdu wyszedł około 200 tys.zł na osobę.
Mr.Raf